هشتم شوال سالروز تخریب قبور ائمه بقیع (علیهم السلام) مدینه

وهابیان در هشتم شوال سال ۱۳۴۴ هجری قمری حرم امامان بقیع را ویران کردند. این روز به «یوم الهدم» (روز ویرانی) مشهور است. تخریب بناها در بقیع توسط جریان وهابیت در عربستان سعودی برای از بین بردن اماکن زیارتی

بود. تا آن زمان بر روی مقبره پیشوایان و سایر بزرگان اسلام که در مدینه مدفون بودند گنبدها و بناهایی قرار داشت. پس از تسلط وهابیان بر مدینه آن‌ها ضمن تخریب قبور آثاری که بر روی قبور قرار داشت را نیز از بین بردند.

بقیع اولین مزاری است که به دستور رسول اکرم (ص) توسط مسلمانان صدر اسلام ایجاد شد. ابن اثیر می‌گوید: «بقیع در لغت به محل وسیعی که دارای درخت یا ریشه درخت باشد۰

همچنین بقیع مدفن چهار امام مظلوم شیعه امام حسن (ع)، امام سجاد (ع)، امام باقر(ع) و امام جعفر صادق (ع) است. همچنین قبرچند تن از همسران پیامبر(ص) و نیز عباس عموی پیامبر و فاطمه بنت اسد؛ مادر حضرت علی بن ابی‌طالب، ‌ حضرت ام البنین؛ مادر حضرت اباالفضل العباس(ع) و برخی دیگر از بزرگان اسلام در بقیع قرار دارد.

روضه بقیع - حاج محمدرضا بذری - 96

فضیلت و اهمیت قبرستان بقیع - مدینه منوره

فضیلت و اهمیت قبرستان بقیع - مدینه منوره

فضیلت و اهمیت بقیع

بقیع به خاطر قدوم مبارک رسول خدا صلى ‌الله ‌علیه و آله و دفن چهار تن از امامان علیهم‌السلام و سایر مؤمنان، شهیدان و نیکان، داراى شرافت زیادى است. سیوطى از انس روایت مى‌کند که دو آیه «فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً * إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یسْراً» (سوره شرح، ۵-۶) در بقیع نازل شد.

رسول خدا صلى ‌الله ‌علیه ‌و آله، به قبرستان بقیع مى‌رفت و مشغول دعا مى‌شد و براى مردگان، طلب رحمت و آمرزش مى‌کرد. علاوه بر این، آن حضرت هر پنج‌شنبه به همراه عده‌اى از مردم، به بقیع مى‌رفت. از این رو فقیهان ما، فتواى مستحب بودن زیارت قبور را داده‌اند. علاوه بر این، گاهى پیامبر اکرم صلى ‌الله ‌علیه ‌و آله، آخر شب به تنهایى به بقیع مى‌رفت و براى اهل بقیع، دعا مى‌کرد.

حضرت سکینه بنت الحسین (س)- مدینه

سکینه دختر بزرگوار امام حسین(ع) که در علم، معرفت و ادب کم نظیر بود، نام اصلی او را آمنه، امینه، امیمه یا امامه هم نوشته ‏اند، مادرش رباب و برادرش (علی اصغر) بود و در کربلا حضور داشت. حدوداً ده تا سیزده ساله بوده است؛ امام حسین در روز عاشورا به او لقب "ذخیرة النسوان" برگزیده زنان داده است، پس از بازگشت از سفر کوفه و شام، در خانه پدر خود، تحت کفایت امام سجاد(ع) قرار گرفت؛ ولی، محضر سه امام (امام حسین، امام سجاد و امام باقر(ع) را درک کرد؛ خانه‏ اش مرکز تجمع شعرا و محلّ مناقشه و بحث و نقد ادبی بود و به شاعران صله عطا می‏کرد. سکینه هم چنان در مدینه می ‏زیست تا آن که در پنجم ربیع الاول سال 117 هجری در زمان هشام بن عبدالملک پس از هفتاد سال، در مدینه در گذشت. قبر او در مدینه است.(2)
پی نوشت‏:
2. محدثی، فرهنگ عاشورا، ص 227.

البته برخی مقبره حضرت سکینه (سلام الله علیها )  را در دمشق سوریه قبرستان باب الصغیر میدانند. اما به نظر ما آنجا فقط مقام اوست و قبر او در مدینه واقع است.

 

نگاهی به زندگی حضرت سکینه(س)

حسین بن علی معروف به شهید فخ

"فخ" مکانی در بین راه مکه معظمه و مدینه منوره است که فاصله‌اش با مکه در حدود یک فرسنگ می‌باشد. در این مکان رویدادی عظیمی شبیه واقعه کربلا به وقوع پیوست که در واقع قیامی علیه «هادی» از خلفای عباسیان به شمار می رفت.

حسین بن علی بن حسن مثلث بن حسن مثنی بن امام حسن‌ مجتبی علیه‌السلام در عصر خلافت موسی بن مهدی، معروف به هادی عباسی در مدینه منوره قیام کرد و این شهر مقدس را از سیطره عباسیان بیرون آورد و به مدت دوازده روز در آن به ساماندهی حکومت و اجرای امور مردم پرداخت و با نزدیک شدن ایام حج، "درباس خزاعی" را جانشین خود در مدینه نمود و به همراه سایر علویان و پیروان خود عازم مکه معظمه گردید و بسیاری از شیعیان و بردگان مکه معظمه به خاطر رهایی از ظلم و جور عباسیان به استقبال وی شتافته و در زمره یارانش قرار گرفتند.

خبر قیام وی در مدینه و آزادسازی این شهر و هجوم علویان به سوی مکه معظمه به اطلاع هادی عباسی چهارمین خلیفه عباسیان رسید و با توجه به نزدیک شدن ایام حج و احتمال پیوستن حاجیان و سایر مخالفان بنی‌عباس به علویان در حین مراسم حج، هادی را شگفت زده و سراسیمه کرد و بدین جهت در اسرع وقت لشکری بزرگ به فرماندهی محمد بن سلیمان عباسی به سوی مکه گسیل داشت.

دو سپاه در روز ترویه هشتم ذی الحجه سال ۱۶۹ قمری در یک فرسنگی مکه معظمه در مکانی به نام "فخ" در برابر یکدیگر قرار گرفتند و پس از رد و بدل کردن پیام‌ها و عدم دستیابی به نتیجه مطلوب، متوسل به حرکت نظامی و رزمی شد و با شدت تمام به نبرد پرداختند.

یاران حسین بن علی، تنها هفتصد نفر ولی سپاهیان عباسی چندین برابر آنان بودند و بدین جهت، پس از مبارزه‌ای سخت و توان‌فرسا، انقلابیون مدینه با شکست و اضمحلال مواجه شدند و بسیاری از آنان از جمله خود حسین بن علی و برخی از سادات حسنی مانند سلیمان بن عبدالله محض و عبدالله بن اسحاق بن ابراهیم بن حسن مثنی، در این نبرد نابرابر کشته شد و تعدادی نیز زخمی و به همراه سایر بازماندگانشان اسیر گردیدند.

شباهت دیگر این فاجعه با فاجعه کربلا آن بود که در اینجا نیز سر همه شهدا را بریدند و به مدینه آوردند و در مجلسى که گروهى از فرزندان امام على علیه السلام و از جمله حضرت امام کاظم علیه السلام حضور داشتند، سرها را به تماشا گذاردند.

هیچ کس هیچ نگفت جز امام کاظم علیه السلام چون سر حسین بن على رهبر قیام فخ را دیدند فرمودند: انا لله و انا الیه راجعون، مضى والله مسلما صالحا صواما قواما آمرا بالمعروف و ناهیا عن المنکر ما کان فى اهل بیته مثله؛ از خداوندیم و به سوى او بازمى ‌گردیم، سوگند به خدا که به شهادت رسید در حالی که مسلمان و درستکار بود و بسیار روزه مى ‌گرفت و بسیار شب زنده ‌دار بود و امر به معروف و نهى از منکر مى ‌کرد، در خاندان وى، چون او وجود نداشت.^[۱]

سپاهیان عباسی سرهای شهدا را با اسیران و بازماندگان شهدا به نزد هادی عباسی در بغداد فرستادند و او دستور داد تا تمامی اسیران را گردن زدند. از آن سو، پس از شکست علویان، عمر بن عبدالعزیز بن عبیدالله بن عبدالله بن عمر بن خطاب، عامل هادی عباسی پس از فرار از مدینه، دوباره به این شهر برگشت و انتقام سختی از علویان و مبارزان گرفت و خانه‌های بسیاری از آنان را به آتش کشید و اموالشان را غارت کرد.

واقعه فخ در نظر اهل بیت (ع)

شایان ذکر است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و امام جعفر صادق علیه‌السلام رویداد مهم فخ را پیشگویی کرده و پیشاپیش در سرزمین فخ، برای حسین بن علی و سایر شهیدان این واقعه دل نگرانی نمودند.

این واقعه در عصر امامت امام موسی‌کاظم علیه‌السلام به وقوع پیوست و آن حضرت گرچه به صورت آشکار در آن حضور نیافت و رهبری آن را برعهده نگرفت، ولیکن آن را تأیید و از باطن آنان را رهبری و راهنمایی می‌نمود.

پانویس

مقاتل الطالبیین چاپ مصر ص ۴۵۳.

ابراهیم فرزند رسول خدا(ص)

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، مقوقس پادشاه مصر در سال هفتم قمری به همراه پاسخ نامه پیامبر (ص)، کنیزی به نام «ماریه» را برای آن حضرت ارسال کرد. این کنیز که به همسری پیامبراکرم (ص) افتخار یافت، در سال هشتم قمری، فرزندی پسر برای آن حضرت به ارمغان آورد.پیامبر (ص) نام مولود خویش را ابراهیم گذاشت و وی را بسیار دوست می‌داشت. اما این کودک خردسال و محبوب پیامبر (ص)، عمر چندانی نکرد و در کمتر از دو سالگی وفات یافت.
وی به مدت یک سال و ده ماه و هشت روز و به روایتی دیگر، یکسال و شش ماه و چند روز زندگی کرد و سپس بیمار شد و در همان بیماری، در ۱۸ رجب سال دهم قمری بدرود حیات گفت. پیامبر (ص) در مرگ وی، بسیار اندوهگین شد.

مقبره علی بن جعفر الصادق (ع) - مدینه

جناب علی بن جعفر – علیه السلام – معروف به عریضی (اطراف مدینه )

امام زاده جلیل القدر جناب علی بن جعفر الصادق – علیه السلام – سیدی بزرگوار ، شدید الورع ، کثیر الفضل و عالمی عامل و یکی از بزرگترین روات موثق شمرده شده است . او امام صادق – علیه السلام – و حضرت موسی بن جعفر – علیه السلام – و امام رضا – علیه السلام – و حضرت جواد – علیه السلام – را درک نموده است .

جناب علی بن جعفر از سایر برادران خود کوچکتر بود ، و پس از فوت پدر بزرگوارش همواره ملازمت برادر خود حضرت موسی بن جعفر – علیه السلام – را اختیار کرده بود . معالم دین و احادیث بسیاری از آن حضرت اخذ نموده و روایت می کرد که از جملۀ آنها کتاب « مسائل علی بن جعفر » است . همچنین « مسائل الحلال و الحرام » و « المناسک » منسوب به آن بزرگوار است (۴)

امامزاده علی بن جعفر (ع) - سمنان

امامزاده علی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب (ع) کوچکترین فرزند امام صادق (ع) و برادر امام موسی کاظم (ع) و عموی امام رضا (ع) است . کنیه اش ابوالحسن و معروف به علی عُرَیضی است . زیرا در قریه عریض که در چهار میلی مدینه است ساکن بوده و بدین لحاظ او و فرزندانش به عریضی مشهور گشته اند .
علی بن جعفر (ع)‌از محدثین معروف شیعه است ، و از برادر بزرگوارش حضرت امام موسی بن جعفر (ع) ‌احادیث زیادی نقل کرده است . ایشان در عقیده استوار و دارای تقوای بسیار و همواره ملازم برادر خود امام موسی بن جعفر (ع) بوده است .
او تا زمان امام نهم ، امام جواد (ع) زنده بود و با اینکه عموی پدر امام جواد (ع) محسوب می شد احترام خاصی برایش قائل بود ، کفش امام را بر می داشت و دست او را می بوسید و این اعمال را برای خود برترین فضیلت و مقام می دانست .
با برادرش محمد دیباج در قیام مکه و با زید بن موسی (ع) برادر دیگرش در قیام بصره همکاری داشت . او کتابی در زمینه مناسک و مسائل دارد .

اهل کوفه از او تقاضا کردند که به کوفه برود ، او پذیرفت و به کوفه منتقل شد ...

توضیحات :

البته برخی  معتقدند که قبر امامزاده علی بن جعفر الصادق(ع) در قم می باشد ولی علماء معتقدند که این امامزادگان شریف  اشخاصی غیر از فرزند امام صادق (ع) هستند و قبر فرزند امام صادق (ع) در منطقه عُرَیض در 8 فرسخی مدینه واقع است ... برای مطالعه بیشتر به مطالب پیوندهای مرتبط در انتهای همین مطلب رجوع بفرمایید. والله اعلم

یادداشت: ما در مسیر سقر به مشهد مقدس شب عید نوروز سال 92 یا 93 در سمنان توقف کردیم و هنگام نماز مغرب و عشا به زیارت این امامزاده بزرگوار مشرف شدیم. خادم مجاری

بقیه در ادامه مطلب: