امامزاده روشن آباد ، امامزاده عبدالله و فضل الله ، کردکوی گرگان
امامزاده عبدالله و امامزاده فضل الله (علیهماالسلام)در پانزده کیلومترى جاده قدیم گرگان ـ کردکوى و نزدیکى روستاى سرکلاته کفشگیرى، بناى زیبایى وجود دارد. این بنا مدفن دو تن از فرزندان امام موسى کاظم (سلام الله علیه) به اسامى امامزاده عبدالله و امامزاده فضل الله (علیهماالسلام) معروف به امامزاده روشن آباد مى باشد که زیارتگاه عاشقان و دلدادگان اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) است.
ساختمان این بنا در وسط باغ مشجر و قبرستان که متعلق به قرن نهم هجرى قمرى است در سال 865 هجرى قمرى دو درب نفیس در آن نصب شده که از نظر زیبایى و دقت و مهارتى که در آن بکار رفته بى نظیر است. بقعه امامزادگان عبدالله و فضل الله علیهما السلام روشن آباد داراى رواق و حرم چهارگوش و گنبد ساقه دار مدور مى باشد که از کف حرم حدود 15 متر ارتفاع دارد. یک مسجد الحاقى همانند دیواره در کنار آن وجود دارد که جزو آثار تاریخى به ثبت رسیده است. در سال 879 هجرى قمرى صندوق چوبى به طول 5/2 متر و به عرض 5/1 متر و ارتفاع 5/1 متر به وسیله استاد حاجى عبدالله ساخته و روى مرقد نصب شده که به خط رقاع حکاکى شده است.
البته مقدمات ساخت ضریح براى مزار امامزاده فراهم شده که به علت کوچک بودن بقعه و بناى با ارزش آن این موضوع در دست مطالعه قرار گرفته تا ضریحى به این ابعاد طراحى و ساخته شود که در شهریور ماه سال 87 طراحى به اتمام رسید و کار ساخت ضریح آغاز گردید. شایان ذکر است که زیر بناى این بقعه چشمه آبى به صورت قنات که وقف شده است مى گذرد. در سال 900 هجرى قمرى مرحوم فضل الله قاضى فرزند سید رضى الدین، یکى از حاکمان وقت منطقه، املاک متعددى را وقف بقعه مذکور نموده است. قبرستان امامزاده آرامگاه 141 تن از شهداى جنگ تحمیلى و بسیارى از علما، عرفا، متدینین و معتمدین از جمله حضرت آیت الله روشنى است. ایشان از علماى برجسته و صاحب فضل بوده که بزرگان زیادى در مکتب ایشان به تحصیل علم و اخلاق مشغول بودند.
منبع: گردشگری گلستان
امامزاده روشن آباد که با نام امامزاده روشن آب نیز شناخته می‌شود، مدفن دو فرزند از فرزندان امام موسی کاظم (ع) است و از جاهای دیدنی گرگان در کیلومتر ۱۵ جاده گرگان به مازندران محسوب می‌شود. با قدمتی که به قرن نهم هجری باز می‌گردد، بقعه دارای رواق و حرم چهار گوش و گنبد ساقه‌دار و مدور است. همچنین روی دو لنگه نفیس در امامزاده تاریخ سال ۸۶۵ هجری قمری به چشم می‌خورد و صندوق روی مرقد نیز دارای تاریخ ۸۷۵ هجری قمری است. این اثر در تاریخ ۲۰ خرداد ۱۳۲۱، با شماره ثبت ۳۵۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
در بانک جامع امامزادگان
