شوق زیارت - امامزاده های ایران و‌ جهان

زیدبن علی بن الحسین (ع) - مشهور به زید شهید

زید، پس از امام باقر- علیه السلام- بزرگترین فرزند امام سجاد- علیه السلام- به زهد و فضل، علم و ورع و سخاوت و شجاعت معروف بودند .

شیخ مفید از ابوالجارود و زیاد بن منذر روایت کرده است که گفت : وارد مدینه شدم و از هر کس در مورد زید پرسیدم، پاسخ داد او حلیف القرآن است (یعنى پیوسته مشغول قرائت قرآن مجید است) .

او به منظور امر به معروف و نهى از منکر و احقاق حق و بازگرداندن خلافت به صاحبان اصلى آن، یعنى اهل بیت- علیم السلام- با شمشیر قیام کرد و همین خروج و قیام مسلحانه سبب شد عده اى گمان کنند که او مردم را به خود دعوت مى کند؛ حال آنکه هدف او احیاى حکومت اسلامى به رهبرى ائمه هدى- علیهم السلام- بود .

زید بن على در تاریخ چهارشنبه، اول صفر سال 120 هجرى قیام خود را آغاز کرد .

سبب قیام وى بنا به نقل شیخ مفید این بود که وى براى شکایت از خالد بن عبدالملک بن حرث، والى مدینه، نزد هشام بن عبدالملک- خلیفه اموى- رفت و مدتى در شام بود تا با وى ملاقات کند؛ ولى او اجازه ملاقات نمى داد .

زید هر بار نامه مى نوشت و مطلب خود را در آن ذکر مى کرد؛ ولى هشام در پایان نامه و در پاسخ او مى نوشت که باید به سرزمین خود مدینه برگردد .

اما زید ابا مى کرد تا آنکه هشام او را نزد خود خواند و گفت : شنیده ام که در آرزوى خلافت هستى؛ اما تو شایسته این مقام نیستى؛ زیرا مادرت کنیزکى بیش نبود! وى در پاسخ گفت : مادر اسماعیل، پسر ابراهیم نیز کنیز بود؛ ولى خدا او را به پیامبرى برگزید و پیامبر ما را از صلب او بیرون آورد .

سخنانى بین زید و هشام، رد و بدل شد تا اینکه هشام خشمگین شد و دستور داد زید را اخراج کنند .

مأموران، وى را به جانب مدینه فرستادند تا از مرزهاى شام خارج شد .

پس از جدا شدن مأموران، زید به عراق آمد و در کوفه مردم با او بیعت کردند .

یوسف بن عمر ثقفى که از طرف هشام، حاکم عراق بود، با وى نبرد کرد؛ ولى اطرافیان زید از او روى گردان شده، زید را تنها گذاشتند .

زید با جماعت اندکى تا شب نبرد کرد و شب هنگام به واسطه شدت جراحات وارده به شهادت رسید .

جنازه او را در کف نهر آبى دفن کردند و روى قبر او را پر از خاک و گیاه کرده، آب نهر را روى آن جارى ساختند تا از دید دشمن پنهان بماند؛ ولى خالد، حاکم مدینه مطلع شد و قبر را شکافته، سر زید را از بدن جدا کرد و براى هشام فرستاد .

به دستور هشام، بدن زید را برهنه به دار کشیدند و پس از مدتى جنازه اش را سوزانده، خاکسترش را بر باد دادند . زید بن على بن الحسین (عهما) بنا به روایتى در تاریخ سوم صفر به شهادت رسید .

ائمه هدى- علیهم السلام- همواره از زید بن على بن الحسین- علیهما السلام- به نیکى یاد مى کردند .

امام صادق (ع) پس از آنکه بوسیله نامه اى از شهادت عموى خود مطلع شدند، گریستند و فرمودند : إنّا لله و إنّا إلیه راجعون! از خداوند به خاطر مصیبت عمویم زید اجر و مزد مى طلبم! زید، عموى خوبى بود و براى دنیا و آخرت ما سودمند بود .

بخدا قسم که عمویم شهید از دنیا رفت مانند شهدایى که در خدمت رسول خدا و على و حسن و حسین- صلوات الله و سلامه علیهم- شهید شدند! و به روایتى هزار دینار از اموال خود را بین خانواده کسانى که در راه یاورى وى شهید شده بودند تقسیم نمود .

زید هنگام شهادت 42 سال داشت . و مقبره او در کوفه است.

پس از او فرزندش یحیى نیز در سال 125 هجرى در اوایل سلطنت ولید بن یزید بن عبدالملک خروج کرد و او نیز به شهادت رسید .

برگرفته از :منتهى الآمال ، تألیف مرحوم حاج شیخ عباس قمى .

مقبره منسوب به زید بن علی در کوفه

مرقد زید بن علی علیه‌السلام در ۱۵ کیلومتری شمال کوفه قرار دارد. زید بن علی علیه‌السلام، فرزند چهارمین امام شیعیان است که در سال ۱۲۱ قمری در دوران هشام قیام کرد، سپس در محله کناسه کوفه به دار آویخته شد و حاکم کوفه، یوسف بن عمرو ثقفی جنازه او را سوزاند و خاکسترش را به باد داد. آرامگاه او را در محلی که جنازه‌اش سوزانده شد، بنا کردند.

نوع مطلب :حضرت امام سجاد زین العابدین (ع) ،عراق ،کوفه ،