روی نام هر استان کلیک کنید امامزاده ها و زیارتگاههای آن را می بینید:
استانهای کشور به ترتیب الفبا |
|||
کشورهای اسلامی |
◊◊◊
روی نام هر استان کلیک کنید امامزاده ها و زیارتگاههای آن را می بینید:
استانهای کشور به ترتیب الفبا |
|||
کشورهای اسلامی |
◊◊◊
این احترامی که ما برای امامزاده ها قائلیم برای این است که وقتی به ایران آمدند فرمایش امام صادق و امام باقر(علیهم السلام) را به ما رساندند و ما تشیّع خود را به وسیله همین امامزاده ها داریم.
به گزارش خبرگزاری «حوزه» ششم ذی القعده سالروز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی (ع)، معروف به شاهچراغ می باشد. ایشان فرزند بزرگوار امام موسی کاظم (ع) است که در میان فرزندان آن حضرت به کرم و جلالت و شجاعت و عبادت معروف بوده اند. تکریم و پاسداشت زحمات شبانه روزی ایشان و دیگر امامزادگان در تعالیم دینی ما مکررا توصیه شده و این فرصتی است تا با حکمت زیارت و نقش بزرگان و راهنمایان دینی آشنایی بیشتری پیدا کنیم. حضرت الله جوادی آملی در نوشتاری در خصوص زیارت و علت احترام به امامزاده ها به تبیین این موضوع پرداخته اند.
* زیارت، اعلام وفاداری صادقانه مرید به مراد است
زیارت، حضور عارفانۀ عاشق در دیار معشوق، دیدار عاشقانۀ زائر از سرای مزور، اظهار عشق و ارادت محبّ به محبوب، دلدادن صمیمانۀ دل داده در کوی دل دار، سرسپردن سرباز فداکار در پیش پای سردار، اعلان فروتنی دین دار در برابر دین و پیشوایان دینی و اذان ایمان و دین داری است.
زیارت، اعلام وفاداری صادقانه مرید به مراد است، ابراز علاقه مطیع به مطاع می باشد و اعلام خودفراموشی جان برکف مخلص نسبت به جانان است.
زیارت، عرضۀ خویشتن بر ترازو و ابزار سنجش است، ایستادن در برابر آینه و معیار کمال و نشانی کوی کمال به انسان تعالی طلب است که به کجا می توان رسید.
زیارت، سفری مشتاقانه، آگاهانه و عاشقانه است که از سرای دل آغاز می شود، از راه دل عبور می کند و سرانجام نیز در منزل دل به مقصد و مقصود می رسد و بار بر زمین می نهد.
* وعده ای که پیامبر (ص) به زائرین اهل بیت دادند
انوار درخشان «آشنایی با زیارتگاههای بانوان (1)»
مقدمه ای در باره اماکن زیارتیامنیتی که در نواحی مختلف ایران وجود داشت و نیز دور از دسترس بودن برخی نقاط این سرزمین از گزند حکّام جور و ستم خصوص عباسیان موجب گردید تا گروهی از بازماندگان اهل بیت عصمت و طهارت، سادات و علویان به این مناطق مهاجرت کرده و در شهرها و روستاهای ایران رحل اقامت افکنند. تطبیق موقع جغرافیایی برخی کانون های شهری ایران با حجاز و عراق و احترام زایدالوصف شیعیان ایران نسبت به آنان جاذبه روی آوردن این شجره طیبه را به ایران افزایش داد. این وجودهای بابرکت با اقامت در ایران از اهداف و مقاصدی که داشتند دست برنداشتند و در بسیاری موارد به دلیل مبارزه و مقاومت در برابر عوامل ستم به فیض شهادت رسیدند و در آبادی های ایران به خاک سپرده شدند. از نخستین روزهایی که این عزیزان به سرای باقی شتافتند مضجع و مشهد آنان مورد توجه و احترام فوق العاده مردمان ایران قرار گرفت و با نهادن ضریح بر بقعه آن فروغ های فروزان احداث بقعه، گنبد و بارگاه بر مزارشان و اختصاص موقوفاتی برای مقبره امامزادگان از یک سو اشتیاق درونی و علایق معنوی خویش را بروز دادند و از سوی دیگر بر شکوه مقابر مذکور افزودند رفته رفته این مکان ها چنان حضوری تأثیرگذار از خود بروز دادند که رونق فضاهای شهری و توسعه و افزایش اعتبار برخی روستاها و شهرک ها را سبب گردیدند. در واقع زیارتگاهها چون ستاره ای به آبادی ها درخشندگی معنوی می دهند. مراکز زیارتی مزبور کانونی برای اجتماع مردم با آداب و رسوم و گویش های متفاوت به شمار می آید. |
سکینه دختر بزرگوار امام حسین(ع) که در علم، معرفت و ادب کم نظیر بود، نام اصلی او را آمنه، امینه، امیمه یا امامه هم نوشته اند، مادرش رباب و برادرش (علی اصغر) بود و در کربلا حضور داشت. حدوداً ده تا سیزده ساله بوده است؛ امام حسین در روز عاشورا به او لقب "ذخیرة النسوان" برگزیده زنان داده است، پس از بازگشت از سفر کوفه و شام، در خانه پدر خود، تحت کفایت امام سجاد(ع) قرار گرفت؛ ولی، محضر سه امام (امام حسین، امام سجاد و امام باقر(ع) را درک کرد؛ خانه اش مرکز تجمع شعرا و محلّ مناقشه و بحث و نقد ادبی بود و به شاعران صله عطا میکرد. سکینه هم چنان در مدینه می زیست تا آن که در پنجم ربیع الاول سال 117 هجری در زمان هشام بن عبدالملک پس از هفتاد سال، در مدینه در گذشت. قبر او در مدینه است.(2)
پی نوشت:
2. محدثی، فرهنگ عاشورا، ص 227.
البته برخی مقبره حضرت سکینه (سلام الله علیها ) را در دمشق سوریه قبرستان باب الصغیر میدانند. اما به نظر ما آنجا فقط مقام اوست و قبر او در مدینه واقع است.
بررسی جایگاه امامزادهها
در عرف تشیع مراد از امامزاده، فرزندان یا فرزند زادگان ائمه اطهار(ع) است و اصطلاحاً از باب ذکر حال و اراده محل، به مدفن و مزار آنان و بزرگان سادات که در سراسر شهرها و روستاهای ایران پراکنده است، اطلاق میشود.
مهاجرت سادات حسنی و حسینی به نقاط امن سرزمینهای شرقی اسلامی از همان صدر اسلام در حکومت امویان و به خصوص در عهد حجاج بن یوسف و تسلط او بر عراقین از سوی امویان (95 75 ق) آغاز شده بوده است. از نظر کلی این مهاجران را به چهار گروه میتوان تقسیم کرد:
الف) گروه نخستین، آن دسته هستند که برای فرار از بیدادگریهای امویان و به خصوص حَجاج راه مشرق را پیش گرفتند، گروه دوم، آنها هستند که به هنگام ولایت عهدی امام رضا(ع) به این سرزمین رسیدند، گروه سوم آنها هستند که در خروج برخی از فرزندان علی(ع) بر خلفای عباسی و اموی شرکت داشتند و پس از شکست آنها بدین حدود گریختند و گروه چهارم که نسبت به سه گروه دیگر فزونی داشتند، آن دسته هستند که در زمان حکومت علویان در مازندران روی به دربار ایشان نهادند.
بقیه در ادامه مطلب...
حلول ماه مبارک رمضان بهار قرآنی را نوید می دهد و امامزاده های شهر نطنز در طول تعطیلات تابستان با تدارک برنامه های متنوع ، معنویت توأم با آرامش را به زائران خود هدیه می دهند تا مسافران و گردشگران علاوه بر استفاده از طبیعت بی بدیل این شهر، با تزکیه روح و روان خود، حال و هوای معنوی را نیز به سوغات ببرند.
دراین میان آستان مقدس امامزاده احمد (ع) نطنز با توجه به موقعیت جغرافیایی خاص آن، مورد استقبال فراوان روزه داران و مسافران تابستانی قرار گرفته است. بقعه امامزاده احمد (ع) در فاصله 5 کیلومتری شهر نطنز، بر فراز بلندی مشرف به روستای خفر و در مجاورت آزادراه تهران اصفهان واقع شده است. نسب این امامزاده عظیم الشأن به روایت بزرگان و معتمدین به حضرت امام زین العابدین (ع) می رسد.
آستانه زینبه
حضرت امام موسی کاظم (علیه السلام) دارای چندین فرزند دختر به نام های : حکیمه ، خدیجه ، رقیه ، زینب ، عباسه ، آمنه ، علیه ، فاطمه ، لبابه، کلثوم ،حسنه ،عائشه و میمونه می باشند که محل قبور برخی از این امام زادگانِ لازم التعظیم ، به دلیل حاکمیت جائران و ظالمان ، در اختفاء زندگی کردن امام زادگان (به دلائل مختلف اجتماعی و سیاسی) ، عدم تهیه کتیبه برای قبور آنان ، محو شدن آثار گذشتگان ، وجود دشمنان شیعه و بالاخره کتاب سوزی های متعدد معلوم نیست .
با این حال قبر و مضجع شریف زینب علیها السلام (به اقرار سید ابوالحسن (۵) معروف به «شیخ ابوالحسن عمری»(۶) و «ابن صوفی نسابه(۷)» – از عالمان سده پنجم هجری قمری- در کتاب «المجدی فی انساب الطالبیین»(۸)) در روستای ارزنان (زینبیه کنونی) واقع شده است .
متن کامل در ادامه مطلب...
یادداشت ما: در یک سفر دو روزه به اصفهان , در تاریخ 1394/06/26 که روز پنجشنبه ای بود باران شدیدی بارید و برای اسکان موقت ما را به باغ فدک راهنمای کردند. (مستضعفی بود دیگر) از خیابان های مختلف عبور کردیم تا جایی که فهمیدیم اشتباه امده ایم . نزدیک غروب افتاب گنبد و مزار این امامزاده بزرگوار را دیدیم. در خالی که قبلا نه اسمش را شنیده بودیم و نه از زیارتگاه ایشان اطلاعی داشتیم! خلاصه به خانواده گفتم که اینجا زیارتگاه و بازار و کتابخانه و .. است اگر موافقید نماز مغرب را آنجا بخوانیم و اگر بازار هم چیزی داشت خرید می کنیم و بعد به باغ فدک می رویم. آنها هم علیرغم خستگی قبول کردند.
خلاصه نماز و زیارت بجا اوردیم و برای شما هم دعا کردیم . فهمیدم که ایشان خیلی با کرامت هستند و در واقع ما اشتباه نیامده ایم بلکه ما را به زیارت طلبیده اند. من هم این تصاویر را گرفتم برای وبلاگ , هدیه به دوستان اهل بیت (ع) . التماس دعا
حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السّلام ، یکی از شخصیت های بزرگ علمی ، عملی و جهادی است که تاکنون آن گونه که شایسته است ، شناخته نشده است .
در مقدّمه حکمت نامه حضرت عبدالعظیم علیه السّلام ، موضوعاتی چون : شخصیت خانوادگی، ویژگی های علمی و عملی ، هجرت به شهرری و وفات ایشان در این شهر ، بررسی شده اند .[1]
یک. تبار
تبار حضرت عبدالعظیم علیه السّلام با چهار واسطه ، به سبط اکبر پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم و خاندان وحی می رسد . احمد بن علی نجاشی – که یکی از ارکان علم رجال است -، درباره نسب آن بزرگوار می نویسد :هنگامی که جنازه او را برای غسل برهنه می کردند ، در جیب لباس وی نوشته ای یافت شد که در آن ، نسبش ، این گونه ذکر شده بود : من ابوالقاسم ، عبدالعظیم بن عبدالله بن علی بن حسن بن زید بن علی بن حسن بن علی بن ابی طالب هستم . [2] براساس این نسخه از رجال النجاشی ، در نسب ایشان ، میان وی و امام حسن علیه السّلام ، پنج نفر واسطه وجود دارد ؛ لیکن در نسخه های معتبر این کتاب[3] ، میان «زید» - یعنی جدّ سوّم ایشان – و امام حسن علیه السّلام ، شخص دیگری واسطه نیست . بنابراین ، نیاکان حضرت عبدالعظیم علیه السّلام به ترتیب ، عبارت اند از :
امامزاده زید بن علی معروف به «آقا زید بن علی» : آرامگاه این امامزاده در بازار قدیمی شهر خرمآباد واقع شده است و قدمت ساخت بنای کنونی آن به سال ۱۳۰۷ هجری قمری میرسد. این آرامگاه نخستین بار به دستور بدر بن حسنویه و در زمان حکومت آل حسنویه در سال ۴۰۴ هجری قمری ساخته شد.
مردم خرم آباد به این امامزاده شریف بسیار علاقمندند و حوائج خود را به شفاعت ایشان برآورده می کنند.