هشتم شوال سالروز تخریب قبور ائمه بقیع (علیهم السلام) مدینه

وهابیان در هشتم شوال سال ۱۳۴۴ هجری قمری حرم امامان بقیع را ویران کردند. این روز به «یوم الهدم» (روز ویرانی) مشهور است. تخریب بناها در بقیع توسط جریان وهابیت در عربستان سعودی برای از بین بردن اماکن زیارتی

بود. تا آن زمان بر روی مقبره پیشوایان و سایر بزرگان اسلام که در مدینه مدفون بودند گنبدها و بناهایی قرار داشت. پس از تسلط وهابیان بر مدینه آن‌ها ضمن تخریب قبور آثاری که بر روی قبور قرار داشت را نیز از بین بردند.

بقیع اولین مزاری است که به دستور رسول اکرم (ص) توسط مسلمانان صدر اسلام ایجاد شد. ابن اثیر می‌گوید: «بقیع در لغت به محل وسیعی که دارای درخت یا ریشه درخت باشد۰

همچنین بقیع مدفن چهار امام مظلوم شیعه امام حسن (ع)، امام سجاد (ع)، امام باقر(ع) و امام جعفر صادق (ع) است. همچنین قبرچند تن از همسران پیامبر(ص) و نیز عباس عموی پیامبر و فاطمه بنت اسد؛ مادر حضرت علی بن ابی‌طالب، ‌ حضرت ام البنین؛ مادر حضرت اباالفضل العباس(ع) و برخی دیگر از بزرگان اسلام در بقیع قرار دارد.

روضه بقیع - حاج محمدرضا بذری - 96

فضیلت و اهمیت قبرستان بقیع - مدینه منوره

فضیلت و اهمیت قبرستان بقیع - مدینه منوره

فضیلت و اهمیت بقیع

بقیع به خاطر قدوم مبارک رسول خدا صلى ‌الله ‌علیه و آله و دفن چهار تن از امامان علیهم‌السلام و سایر مؤمنان، شهیدان و نیکان، داراى شرافت زیادى است. سیوطى از انس روایت مى‌کند که دو آیه «فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً * إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یسْراً» (سوره شرح، ۵-۶) در بقیع نازل شد.

رسول خدا صلى ‌الله ‌علیه ‌و آله، به قبرستان بقیع مى‌رفت و مشغول دعا مى‌شد و براى مردگان، طلب رحمت و آمرزش مى‌کرد. علاوه بر این، آن حضرت هر پنج‌شنبه به همراه عده‌اى از مردم، به بقیع مى‌رفت. از این رو فقیهان ما، فتواى مستحب بودن زیارت قبور را داده‌اند. علاوه بر این، گاهى پیامبر اکرم صلى ‌الله ‌علیه ‌و آله، آخر شب به تنهایى به بقیع مى‌رفت و براى اهل بقیع، دعا مى‌کرد.

ابراهیم فرزند رسول خدا(ص)

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، مقوقس پادشاه مصر در سال هفتم قمری به همراه پاسخ نامه پیامبر (ص)، کنیزی به نام «ماریه» را برای آن حضرت ارسال کرد. این کنیز که به همسری پیامبراکرم (ص) افتخار یافت، در سال هشتم قمری، فرزندی پسر برای آن حضرت به ارمغان آورد.پیامبر (ص) نام مولود خویش را ابراهیم گذاشت و وی را بسیار دوست می‌داشت. اما این کودک خردسال و محبوب پیامبر (ص)، عمر چندانی نکرد و در کمتر از دو سالگی وفات یافت.
وی به مدت یک سال و ده ماه و هشت روز و به روایتی دیگر، یکسال و شش ماه و چند روز زندگی کرد و سپس بیمار شد و در همان بیماری، در ۱۸ رجب سال دهم قمری بدرود حیات گفت. پیامبر (ص) در مرگ وی، بسیار اندوهگین شد.