لیست بقاع برگزار کننده طرح آرامش بهاری 1398 (شاخص)
1. تبریز1 سید حمزه
2. تبریز2 سید محمد کججانی
3. جلفا سید محمد نوجه مهر
+ آذربایجان غربی
1. خوی میرهادی
2. خوی سیدبهلول(ع)
+ اردبیل
1. اردبیل سید صدر الدین
2. مشکین شهر سید سلیمان

این احترامی که ما برای امامزاده ها قائلیم برای این است که وقتی به ایران آمدند فرمایش امام صادق و امام باقر(علیهم السلام) را به ما رساندند و ما تشیّع خود را به وسیله همین امامزاده ها داریم.
به گزارش خبرگزاری «حوزه» ششم ذی القعده
سالروز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی (ع)، معروف به شاهچراغ می باشد. ایشان فرزند بزرگوار امام موسی کاظم (ع) است که در میان فرزندان آن حضرت به کرم و جلالت و شجاعت و عبادت معروف بوده اند. تکریم و پاسداشت زحمات شبانه روزی ایشان و دیگر امامزادگان در تعالیم دینی ما مکررا توصیه شده و این فرصتی است تا با حکمت زیارت و نقش بزرگان و راهنمایان دینی آشنایی بیشتری پیدا کنیم. حضرت الله جوادی آملی در نوشتاری در خصوص زیارت و علت احترام به امامزاده ها به تبیین این موضوع پرداخته اند.
* زیارت، اعلام وفاداری صادقانه مرید به مراد است
زیارت، حضور عارفانۀ عاشق در دیار معشوق، دیدار عاشقانۀ زائر از سرای مزور، اظهار عشق و ارادت محبّ به محبوب، دلدادن صمیمانۀ دل داده در کوی دل دار، سرسپردن سرباز فداکار در پیش پای سردار، اعلان فروتنی دین دار در برابر دین و پیشوایان دینی و اذان ایمان و دین داری است.
زیارت، اعلام وفاداری صادقانه مرید به مراد است، ابراز علاقه مطیع به مطاع می باشد و اعلام خودفراموشی جان برکف مخلص نسبت به جانان است.
زیارت، عرضۀ خویشتن بر ترازو و ابزار سنجش است، ایستادن در برابر آینه و معیار کمال و نشانی کوی کمال به انسان تعالی طلب است که به کجا می توان رسید.
زیارت، سفری مشتاقانه، آگاهانه و عاشقانه است که از سرای دل آغاز می شود، از راه دل عبور می کند و سرانجام نیز در منزل دل به مقصد و مقصود می رسد و بار بر زمین می نهد.
* وعده ای که پیامبر (ص) به زائرین اهل بیت دادند

انوار درخشان «آشنایی با زیارتگاههای بانوان (1)»
مقدمه ای در باره اماکن زیارتیامنیتی که در نواحی مختلف ایران وجود داشت و نیز دور از دسترس بودن برخی نقاط این سرزمین از گزند حکّام جور و ستم خصوص عباسیان موجب گردید تا گروهی از بازماندگان اهل بیت عصمت و طهارت، سادات و علویان به این مناطق مهاجرت کرده و در شهرها و روستاهای ایران رحل اقامت افکنند. تطبیق موقع جغرافیایی برخی کانون های شهری ایران با حجاز و عراق و احترام زایدالوصف شیعیان ایران نسبت به آنان جاذبه روی آوردن این شجره طیبه را به ایران افزایش داد. این وجودهای بابرکت با اقامت در ایران از اهداف و مقاصدی که داشتند دست برنداشتند و در بسیاری موارد به دلیل مبارزه و مقاومت در برابر عوامل ستم به فیض شهادت رسیدند و در آبادی های ایران به خاک سپرده شدند. از نخستین روزهایی که این عزیزان به سرای باقی شتافتند مضجع و مشهد آنان مورد توجه و احترام فوق العاده مردمان ایران قرار گرفت و با نهادن ضریح بر بقعه آن فروغ های فروزان احداث بقعه، گنبد و بارگاه بر مزارشان و اختصاص موقوفاتی برای مقبره امامزادگان از یک سو اشتیاق درونی و علایق معنوی خویش را بروز دادند و از سوی دیگر بر شکوه مقابر مذکور افزودند رفته رفته این مکان ها چنان حضوری تأثیرگذار از خود بروز دادند که رونق فضاهای شهری و توسعه و افزایش اعتبار برخی روستاها و شهرک ها را سبب گردیدند. در واقع زیارتگاهها چون ستاره ای به آبادی ها درخشندگی معنوی می دهند. مراکز زیارتی مزبور کانونی برای اجتماع مردم با آداب و رسوم و گویش های متفاوت به شمار می آید. |

بررسی جایگاه امامزادهها
در عرف تشیع مراد از امامزاده، فرزندان یا فرزند زادگان ائمه اطهار(ع) است و اصطلاحاً از باب ذکر حال و اراده محل، به مدفن و مزار آنان و بزرگان سادات که در سراسر شهرها و روستاهای ایران پراکنده است، اطلاق میشود.
مهاجرت سادات حسنی و حسینی به نقاط امن سرزمینهای شرقی اسلامی از همان صدر اسلام در حکومت امویان و به خصوص در عهد حجاج بن یوسف و تسلط او بر عراقین از سوی امویان (95 75 ق) آغاز شده بوده است. از نظر کلی این مهاجران را به چهار گروه میتوان تقسیم کرد:
الف) گروه نخستین، آن دسته هستند که برای فرار از بیدادگریهای امویان و به خصوص حَجاج راه مشرق را پیش گرفتند، گروه دوم، آنها هستند که به هنگام ولایت عهدی امام رضا(ع) به این سرزمین رسیدند، گروه سوم آنها هستند که در خروج برخی از فرزندان علی(ع) بر خلفای عباسی و اموی شرکت داشتند و پس از شکست آنها بدین حدود گریختند و گروه چهارم که نسبت به سه گروه دیگر فزونی داشتند، آن دسته هستند که در زمان حکومت علویان در مازندران روی به دربار ایشان نهادند.
بقیه در ادامه مطلب...
این فرهنگنامه اختصاص به یک قوم ندارد، بلکه شامل همه قومیتها میشود:
بهطور گستردهای سادات حسینی ایران، عراق، شامات (سوریه، لبنان، اردن و فلسطین) و دیگر سرزمینها را مورد بررسی قرار داده است.
پژوهشی کامل و عام پیرامون سادات رضوی ایران است.
در این فرهنگنامه به هیچ روی تسامح و رودربایستی رخ نداده، بلکه یگانه روش آن، اعتماد به منابع معتبر و بهرهگیری از سبک صریح و استوار است.
پژوهشی گسترده پیرامون سادات (نسل امام موسی کاظم) در ایران که از نظر گستره در دنیای تألیف مدللترین تألیف است.
تحقیقاتی که تشکیک مستشرقان، پیرامون نوشتههای متقدمان ما را در اصولشان، دفع میکند.
این فرهنگنامه تاکنون شش نوبت به زبان عربی چاپ شده و این چاپ هفتم است که به زبان فارسی منتشر میشود.
دوره یازده جلدی (شجره نامه کامل سادات)با عنوان المشجر الوافی اثر آیة الله سید علی حسین ابوسعیده » را انتشارات بوستان کتاب چاپ و روانه بازار کتاب کرده است.
پایان پیام- 1398/07/25
شجره نامه سادات طباطبایی فرزندان امام حسن مجتبی (ع) -
این شجره نامه از روی کتاب « رساله انساب » نوشته آیت الله العظمی بروجردی (ره) تهیه شده است.
امامزاده محمد (افطسی) - جد مقام معظم رهبری
این امامزاده، جد مقام معظم رهبری و محل دفن محمد بن حسن افطس بن علی اصغر بن امام زین العابدین (ع) می باشد.
متن شعر موجود در ایوان سردر، حاکی از آن است که این ایوان در سال 1050 ه.ق توسط خواجه مومن و در زمان در دوران صفویه (قرن دهم هجری ـ شاه عباس دوم) ساخته شده است و جزء آثار ملی به ثبت رسیده است.
این بنای تاریخی در مرکز شهر تفرش واقع شده و دارای گنبدی دوپوش بوده که نمای پوسته بیرونی از کاشیهای نره رنگی و خطوط نوشته ای تشکیل یافته و زیر سقف گنبدخانه دارای مقرنس کاری و تزئینات نقاشی می باشد سقف ایوان ورودی به زیر گنبدخانه نیز دارای مقرنس کاری بوده که تزئینات کاشی با رنگهای مختلف آنرا تزئین داده است .

این آرامگاه، چهار ایوان دارد که جز ایوان شمالی بقیه دارای جدار سفیدکاری با سقفی رومـی پوش اند.
در طرف ضلع شمال و جنوب آن ورودی به ایوان است و در سمت شرق و غرب ایوان بدون ورودی احداث شده , اصل بنا مربوط به دوره ایلخانی می باشد و تزئینات و نقوش روی سقف در دوره صفوی انجام گرفته است.
امامزاده محمد از دیگر آثار به ثبت رسیده ملی درعصر صفویه قرن دهم و زمان شاه عباسی دوم می باشد.
شجره نامه رهبر معظم انقلاب :
برای دیدن تصویر بزرگتر این شجره نامه اینجا کلیک کنید
فایل صوتی قسمتی از سخنرانی مقام معظم رهبری در شهر آبا و اجدادی اش تفرش
و معرفی اصالت خود و سادات حسینی - سال 1379

جعلی بودن امامزادگان یکی از شبهاتی است که طی سالیان اخیر حرف و حدیثهای زیادی را به خود اختصاص داده است؛ در این گزارش به شبهه جعلی بودن امامزادگان پاسخ داده شده است.
آنا نوشت: عشق به اهل بیت(ع) آنچنان در وجود عاشقانش رخنه کرده است که با فرا رسیدن ایام خاصی همچون محرم و صفر، با تمام وجود در راه عزاداری سید و سالار شهیدان؛ امام حسین(ع) سر از پا نمیشناسند. ارادتمندان اهل بیت(ع) و امامزادگان در طول سالیان دراز با زیارت قبور مطهر این بزرگان از حض و بهره معنوی بسیاری برخوردار شدهاند.

سادات علوی در چهار گروه وارد ایران شدند
همواره در طول تاریخ اسلام و حیات جامعه اسلامی، نه تنها مفهوم امامت و تشخیص امام، بلکه هر گونه پیوند و ارتباط با اهل بیت و ائمه معصومین، چه به لحاظ سببی و چه نسبی، از اهمیت و جایگاه خاصی برخوردار بوده است، حتی صحابه، یاران و دوستداران و محبین ایشان نیز، شأن و مقامی والا داشته اند. با دقت بر اینکه نهادی با نام «اوقاف و امور خیریه » متولی امور بقاع متبرکه و امامزادگان گشته است، هرساله سرمایه مالی و انسانی زیادی را صرف نگهداری، رسیدگی و توسعه این اماکن می نماید، ضروری به نظر می رسد که به لحاظ فرهنگی نیز بستر ذهنی مناسبی در سطح کلان جامعه ایجاد شود و دید روشنی نسبت به فلسفه زیارت امامزادگان و تاثیرات سازنده ای که این امر می تواند در جامعه اسلامی به همراه داشته باشد، به آحاد جامعه اعطاء گردد. برای این منظور پژوهش پیش رو به موضوع یاد شده اختصاص یافته در صدد برآمده تا به این پرسش پاسخ گوید که فلسفه زیارت امامزادگان چیست و زیارت امامزادگان چه نقشی در جامعه دینی دارد؟ در پاسخ فرضی به پرسش خود می توان گفت، در نگاه قرآن، احادیث و نیز بزرگان دین، زیارت امامزادگان از جایگاه و اهمیت خاصی برخوردار بوده و لذا بر این امر تاکید فراوان صورت گرفته است. با توجه به این تاکیدات انتظار می رود زیارت امامزادگان در هر دو بعد فردی و اجتماعی و نیز در عرصه های مختلف اجتماعی، سیاسی و اقتصادی تاثیرات پراهمیتی را به دنبال داشته باشد.
زیارت در لغت، آهنگ کردن و از نظر شرعی حاضر شدن در محضر پیامبر، امام یا مؤمنی است. بنابراین زیارت پیامبر و امام معصوم یا شهیدان در زمان زنده بودن یا پس از رحلت آنان تفاوتی ندارد (کمونه حسینی، 1371: 15)؛ زیرا آنها در حقیقت همان گونه که در آیه کریمه قرآن آمده است: «زنده اند و در پیشگاه پروردگارشان روزی می خورند». (آل عمران/ 168) زائر اسم فاعل زیارت؛ به معنای زیارت کننده، و مزور اسم مفعول و به معنای زیارت شونده است. زیارت در فرهنگ مذهبی در معنای نوعی دیدار خاص(توام با اکرام) از قبور بزرگان و بزرگ زادگان دینی آمده است.
یاد و زیارت پاکان و معصومان، آدمی را در مسیر پاکی و عصمت قرار می دهد و انسان را بیش از پیش به خدا نزدیک می کند. چنان که در قرآن می خوانیم:«فی بیوت اذن الله ان ترفع و یذکر فیها اسمه...» (نور/ 36). هم چنین متعلقان اولیای الهی مقدس و منشأ اثر دانسته می شوند. چنان که پیراهن حضرت یوسف(ع) پدر را بینا کرد.(یوسف/ 96) از این رو زیارت اولیا و تبرک جستن به آنها دارای اثر خواهد بود. هم چنین بر اساس آیه شریفه «هل جزاء الاحسان الا احسان..»(الرحمن/ 60) خواندن نماز و قرآن و هدیه ثواب آن به آن امام، به حتم دعای آن امام را در حق ما به دنبال خواهد داشت.
مسلماً زیارت پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین(ع) آثار و اجر فراوان دارد و عرض ارادت به آنان و به زیارت آنان رفتن نوعی ارتباط معنوی بین زائر و ائمه(ع) است. بنا به آن چه از روایات استفاده می شود ائمه معصومین(ع) حاضر و ناظر بر اعمال ما هستند و به خصوص عنایت خاصی نسبت به کسانی که به زیارت قبورشان می روند، دارند. از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است که: «من زارنی بعد وفاتی کان کمن زارنی فی حیاتی وکنت له شهیداً و شافعاً یوم القیامه؛ هر کس مرا بعد از وفاتم زیارت کند مثل کسی است که در زمان حیات من مرا زیارت کرده است و من شاهد برای او شفاعت کننده او در روز قیامت خواهم بود»(مجلسی، 1992: 97/ 143). امام صادق(ع) می فرماید: «زیارت قبر امام حسین(ع) از بهترین اعمال است» و در حدیث دیگری می فرماید: «من اراد الله به الخیر قذف فی قلبه حب الحسین و حب زیارته و من اراد الله به السوء قذف فی قلبه بغض الحسین و بغض زیارته؛ هرگاه خداوند اراده خیری به بنده خود کند در قلب او محبت امام حسین(ع) و زیارت او را قرار می دهد»(عاملی، 1409).