به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا: سید «محمدگلابی»، از فرزندان «موسی ‌بن جعفر (علیه السلام)» بوده است. او فردی عابد، زاهد، پرهیزگار بود.

سید «محمد» مشهور به گلابی بعد از شهادت امام هفتم (علیه السلام) از ظلم «هارون الرشید» که اولاد و نزدیکان حضرت را می‌کشت و یا زندانی و تبعید می‌کرد، با عده‌ای از علویان به کوه‌ها و بیابان‌ها پناه برده و مخفیانه زندگی می‌کرد.

این شخص جلیل به شوشتر آمد و در منزل پیرزنی مؤمنه مشهور به «پیر دالو»، که قبر او نیز در جوار مقام سید «محمد» است، وارد می‌شود.

وقتی آثار وجاهت، سیادت و عبادت در چهره نورانی او دیده شد، وی مورد احترام آن پیرزن و دیگر اهالی آن منطقه قرار گرفت.

هنگامی که سید از دنیا می‌رود او را در محلی که عبادت می‌کرده به خاک می‌سپارند و قبر او ملجا و پناه دردمندان و زیارتگاه عام و خاص می‌شود.

در همان مکان مقدس مرقد منور علامه محقق آیت‌الله حاج شیخ «محمد تقی شوشتری»، صاحب کتاب «قاموس الرجال»، قرار دارد.