ایشان پسر امام چهارم، حضرت زین العابدین (علیه السلام) به نام حسین اکبر و لقب طاهر میباشد.
ایشان پسر امام چهارم، حضرت زین العابدین (علیه السلام) به نام حسین اکبر و لقب طاهر میباشد.
اگرچه مشهد، همیشه با نام امام رضا(ع) تداعی می شود، اما در چند سال اخیر ، زیارتگاه یاسر ناصر بعد از حرم امام رضا(ع)، دومین زیارتگاه پراستقبال مسافرین در مشهد تبدیل شده است.
آستان امامزاده یاسر و ناصر – تا چند سال پیش که توسط اهالی منطقه روستای گلستان بازسازی شود، شبیه مسجد محلی کوچک در ابتدای روستای گلستان بود که دو ضریح چوبی سبزرنگ کوچک در آن قرار داشت. ضریح هایی که کمتر کسی از اصل و نسب صاحبانشان خبر داشت اما وقتی عده ای از مردم شروع به تحقیق درباره این دو امامزاده کردند، تصمیم گرفتند بنای این بقعه ها را بازسازی کنند و ساختمانی درخور بسازند. البته می گویند، یکی از خیران کویتی به نام هاشم کمال که به این امامزاده ها سر زده بود، برای برآورده شدن حاجتش، نذر این دو امامزاده می کند و خیلی زود حاجت می گیرد. بنابراین تصمیم می گیرد تمام هزینههاى ساخت و نصب ضریح این دو امامزاده را بپردازد و آن را رونق دهد. به همین دلیل است که حالا خیلی از زائران این امامزاده از کشورهای کویت و عراق و حاشیه خلیج فارس هستند.
ساختمانی که در سال 82 ساخته شد و حالا بعد از آستان مقدس امام رضا(ع)، زائرپذیرترین زیارتگاه مشهد شده است. البته به دلیلی که در بالا اشاره کردیم بیشتر زائران این امامزاده ، مسلمانان کشورهای عربی هستند. اما در میان همین جمعیت، ایرانی های زیادی هم هستند که بعد از زیارت امام رضا(ع) به این زیارتگاه سر می زنند.
یادداشت ما: مردادماه 1398 امام رضا علیه السلام از سر لطف و کرامت ما را به زیارت طلبیدند.
گفتند امامزادگان یاسر و ناصر در طرقبه است و ما یک روز به زیارت این امامزادگان شریف مشرف شدیم.
امام زاده های دوقلو، زیارتگاه محبوب کویتی ها در مشهد
به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از اردبیل، وقتی از شهر خلخال به سمت جنوب حرکت میکنیم باغهای زیبا و سلسله جبال پلنگاه چشم انسان را خشنود میسازد و دل هر گردشگری در این دیار دیدنی آرامش مییابد.
راه باریک نواری در دامنه این سلسه جبال و کنار باغهای دارای اشجار مثمر و غیرمثمر شهر کلور را نشانه رفتهاند و اینکه به شهر زیبا قدم میگذاریم خانههای پلکانی شکل سنت دیرینه معماری را به یدک میکشند.
در واقع شهر کلور در قسمت جنوبی و بیست و پنج کیلومتری شهر خلخال در منطقه بسیاز زیبا و خــوش آب و هوا به نام منطقه شاهرود واقع شده است، زبان تاتی گویش مردم این دیار بوده و شغل اصلی اکثر ساکنین آن کشاورزی و دامداری میباشد و این که این شهر و منطقه بیشتر مورد توجه واقع شده است قرار گرفتن امامزاده سیدعبدالله بن سیدموسی بن سیدابراهیم الاصغر بن امام موسیالکاظم(ع) صاحب مزار مرقد شریف، صاحب کرامت مشهوره و سرسلسله سادات موسوی منطقه خلخال می باشد.
بدین لحاظ به برکت مرقد این بزرگوار تحت تأثیر و تبلیغ و هدایت نوادگان ایشان شهر کلور همواره از جمیع بدیها مصون بوده و از هجوم اقوام مهاجم و رسوخ افکار منحرف و ضاله در امان مانده است، از نسل این میوه اهل بیت(ع) که همواره مورد توجه اهالی مناطق خلخال، گیلان، زنجان و اردبیل بوده است میتوان به عالم جلیل القدر شیعه آقا سید حسین کلوری اشاره کرد و نصب ایشان طبق شجره نامه به امام زاده عبدالله(ع)کلوری میرسد.
آستان مبارک امامزاده حسین بن موسی الکاظم (ع)
آستان مبارک امامزاده حسین بن موسی الکاظم (ع) در شهر طبس واقع در استان خراسان جنوبی یکی از جاذبه های مذهبی این شهر است که زائران زیادی در مسیر رسیدن به بارگاه امام رضا (ع) از آن دیدن میکنند. حضرت حسین بن موسی الکاظم (ع) برادر گرامی حضرت امام رضا (ع) است. حسین بن موسی الکاظم (ع) از جمله امامزادگانی است که مورخان آن را از فرزندان بلافصل امام کاظم (ع) دانستهاند.
عاشقان ولایت و شیفتگان زیارت بارگاه ملکوتی امام رضا (ع) که از استان های جنوبی کشورمان عازم این دیار مقدس میشوند، پس از عبور از صدها کیلومتر کویر به طبس میرسند و آستان مبارک این امامزاده در مسیر مسافران قرار دارد.
با توجه به برخی از اسناد، زمان بنای اولیه مزار این امامزاده در قرن پنجم هجری بوده است.
مقبره امامزاده حسین بن موسی الکاظم در طبس از قدیم مورد توجه و استقبال مردم بوده اما متاسفانه در زلزله ویرانگر طبس در سال ۱۳۵۷ این بنا به کلی ویران شد.
پس از آن، آستان قدس رضوی با مساعدت کامل، اقدام به بازسازی آن بقعه مبارکه و رواق های اطراف آن کرد و به سبکی بسیار عالی بنای کاملا مطلوب و درخورشان این امامزاده لازم التعظیم و برای رفاه حال زائران با به کار گیری طرح جامع احداث کرده است.
این امامزاده اکنون فضایی بسیار وسیع و بسیار زیبا دارد و اغلب مسافرانی که از جنوب شرق، جنوب و مرکز کشور قصد سفر به مشهد مقدس را دارند، حتما شبی را در جوار برادر امام رضا (ع) به صبح خواهند رساند.
فضای این امامزاده با درختان نخل به زیبای تزئین شده و حوضها و فوارهها فضایی بسیار زیبا ایجاد کرده است.
زائر سراهای این امامزاده نیز با تلفیق معماری سنتی و مدرن، فضایی دلپذیر برای زائران این آستان مقدس فراهم کرده است.
این امامزاده دارای امکاناتی از جمله چندین سوییت و غرفه، آشپزخانه عمومی، سقاخانه، دفتر مخابراتی و ۳۶ هزار متر مربع فضای سبز، آب نما، سرویس بهداشتی مناسب، شهربازی و توقف گاه خودرو است.
نسب شریف امامزاده سید حمزه علی مدفون در شهر بلداجی با پنج واسطه به امام سجاد(علیه السلام) منتهی می شود که از قرار ذیل است: سیدحمزه ابوعلی بن محمّد ابی الحسن بن حمزه الاکبر بن حسن المکفوف ابی محمد بن الحسن الافطس بن علی الاصغر بن الامام علی بن الحسین السجاد (علیه السلام).
امامزاده «حمزه بن علی» درحالیکه مهمترین امامزاده استان چهارمحال و بختیاری است و سالانه هزاران مسافر از نقاط مختلف کشور برای زیارت به این امامزاده میروند ضرورت دارد توجه بیشتری نسبت به دیگر مکانهای مذهبی استان به آن بشود و شرایط برای زیارت مردم تسهیل شود.
مقبره موقت امامزاده حمزه بن علی
به نظر میرسد درحالیکه متولی اصلی مجموعه بزرگ زیارتی حمزه بن علی استان چهارمحال و بختیاری سازمان اوقاف و امور خیریه استان چهارمحال و بختیاری است و در حال حاضر توان اعتباری برای توسعه این پروژه ندارد، باید درگذشته از بقعه تاریخی این امامزاده حفاظت میکرد و از تخریب این بقعه جلوگیری میکرد.
در حال حاضر نیز با توجه به اینکه این امامزاده بهعنوان امامزاده شاخص استان است و هرسال پذیرای هزاران مسافر است، باید زمینه احداث یک بقعه درشان امامزاده حمزه علی در این منطقه فراهم شود.
زیارتگاه های بسیاری در سراسر ایران وجود دارند و از جمله جاذبه های مذهبی مهم این سرزمین محسوب می شوند؛ اماکنی همچون حرم امام رضا (ع) یا حرم حضرت معصومه (س) مهم ترین زیارتگاه های کشورمان به شمار می روند و برای بیشتر جهانیان شناخته شده هستند. در این میان زیارتگاه های کوچکی نیز در شهرها و روستاهای مختلف به چشم می خورند و زایرانی را به سوی خود می کشانند. آرامگاه دانیال نبی (ع) در شوش یکی از همین اماکن است که شهرت خاصی در استان خوزستان دارد و روزانه میزبان زایران بسیاری است.
چرا آرامگاه دانیال نبی؟
به شهر شوش که قدم بگذاری، همه به خوبی آن را می شناسند و به بهترین شکل، راهش را نشانت می دهند. گنبد پله ای آن، آن قدر شاخص و متفاوت هست که در یک نظر توجه شما را به خود جلب کند و ذهن تان را به خود مشغول سازد. یکی از دلایل شهرت این بنا، گنبد خاص آن است که در میان ساختمان های کوتاه و بلند شهر خودنمایی می کند. زیارتگاه دانیال نبی در شهریورماه 1310 خورشیدی با شماره 51 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و هر ساله گردشگران زیادی را با مذهب و عقیده های متفاوت به سوی خود می کشاند. اهمیت و محبوبیت این بنا به حدی است که یکی از شاخصه های مهم اجتماعی و مذهبی شهر شوش نیز به شمار می رود.
بد نیست بدانید در سال 1249 خورشیدی همزمان با سلطنت قاجارها، سیل ویرانگری آمد و باعث تخریب بنای آرامگاه شد. روحانی شیعه، شیخ جعفر شوشتری دستور بازسازی این بنا را صادر کرد و بنای کنونی به دست حاج ملاحسن معمار ساخته شد. در آن زمان ضریحی در مرکز ساختمان آرامگاه قرار دادند و بخش مردان و زنان نیز از هم جدا شدند.
به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) شعبه ایلام، امامزاده علی صالح از مشهورترین امامزادگان استان ایلام و غرب کشور است و مرقد مطهر ایشان در بیست و پنج کیلومتری شهر ایلام در بخش صالحآباد شهرستان مهران قرار دارد.
کنیه امامزاده علی صالح(ع)، ابوالحسن و لقب او الصالح فرزند عبیدالله الاعرج الاول، فرزند الحسین الاصغر، فرزند امام علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب(ع) است و همسرش ام سلمه دختر عبدالله بن حسین الاصغر بن امام سجاد(ع) یعنی دختر عموی وی بوده است.
آیتالله العظمی مرعشینجفی، امامزاده علی صالح(ع) را از اصحاب خاص امام صادق(ع) دانستهاند و همچنین کتب معتبر او را از یاران امام موسی بن جعفر(ع) و امام رضا(ع) ذکر کردهاند، که نشان میدهد امامزاده علی صالح(ع) دارای عمر طولانی بوده و محضر سه تن از ائمه هدی(ع) را درک نمودهاند.
شهید ثالث قاضی نورالله شوشتری در کتاب «مجالس المؤمنین» در بیان احوال علی صالح(ع) چنین آورده است: « ... ابوالحسن علی بن عبیدالله سخت بزرگ و عظیم القدر بود، کنیت او ابوالحسن است و مستجاب الدعوه بوده است».
مردم استان ایلام به امامزاده علی صالح(ع) ارادت خاصی دارند و در ایام مختلف سال از نقاط دور و نزدیک پیاده و سواره به زیارت این امامزاده بزرگوار میآیند.
به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ زیارتگاه مشهور علی بن ابیطالب؛ زیارتگاهی مجلل و باشکوه با دو گنبد فیروزه ای در شهر مزار شریف، مرکز ولایت بلخ است.
سه روایت درباره این زیارتگاه وجود دارد؛
روایت اول که داستانی و عامیانه است می گوید جسد مطهر امام علی (ع) را بر شتری نهادند و شتر آمد تا محل امروزی مزار شریف و در آنجا زانو زد و امام حسن و امام حسین (ع) پیکر پاک آن حضرت را در این محل دفن کردند.
روایت دوم که بین اهل علم و حتی اهل تاریخ افغانستان مشهور است، می گوید در زمان منصور دوانیقی، محبان امیر المؤمنین (ع) از ترس خوارج پیکر ایشان را از قبر خارج کرده و از نجف دور می کنند تا این که به ابومسلم خراسانی می رسد و او به بلخ آورده و دفن کرده و سپس محل قبر را پنهان می کند. تا قرن نهم این قبر مخفی می ماند تا این که درویشی یا دراویشی به طور هم زمان خواب می بینند که امام علی (ع) در آن محل مدفون است. عبد الرحمن جامی و دیگر بزرگان نیز حرف درویشان را می پسندند و مقبره آن حضرت را بنا می کنند. قدمگاه های متعددی نیز در مسیر حرکت تابوت مطهر از نجف به بلخ در خراسان بزرگ موجود است، مانند قدم گاه شاه ولایت مآب و زیارت سخی جان و شاه مردان جان و ... در مرو، بخارا و کابل.
سومین روایت که روایت صحیح است قبر را که روی آن به خط کوفی حکاکی شده است: «هذا قبر علی بن ابی طالب»، محل دفن شریفی از علویان می داند به نام ابو الحسن علی بن ابی طالب بن عبیدالله که نسبش به عبیدالله اعرج فرزند حسین اصغر از پسران امام زین العابدین (ع) می رسد که هم نام و هم کنیه و هم نام پدرش مشابه جدش امیرالمؤمنین علی (ع) بوده است.
نسابه مشهور قرن نهم جمال الدین ابن عنبه از وی به «سید فاضل ابوالحسن بلخی» و «علی بن ابی طالب ابو الحسن نقیب بلخ» تعبیر کرده است.
آیت الله العظمی مرعشی نجفی(ره) نسابه معاصر نیز این نظر را تایید کرده و این نظر مورد قبول برخی از علمای مزار شریف است و غالب شیعیان افغانستان مدفون در این حرم را امام علی (ع) نمی دانند. در هر صورت، مزار شریف جایی است که شیعه و سنی را به هم پیوند می دهد و اهل سنت بسیار از صاحب این روضه متبرکه که آن را امیر المؤمنین علی(ع) می دانند، حاجت می گیرند و برای بیمارانشان شفا طلب می کنند. (نک. ابن عنبه، ص 169، 172، 180 – 181؛ رضا علی شاه، ص 79 - 82؛ امیرخانی، ص 191 – 193؛ برای تفصیل بیشتر درباره اثبات صحت روایت سوم یعنی مدفون بودن شریف ابو الحسن علی بن ابی طالب بلخی در این مزار، نک. فاطمی، ص 99 - 110).
بنابر باور شیعیان که بر شواهد و ادله تاریخی مبتنی است مدفن امام علی(ع) در نجف اشرف است. افزون بر شواهد و ادله تاریخی، به لحاظ کلامی نیز بنابر عقیده شیعه، نبش قبر امام معصوم(ع) و انتقال آن جایز نیست و بدین رو، ماجرای درخواست امام صادق(ع) برای انتقال جسد با باورهای رسمی شیعه سازگار نیست.