علی بن حسن مثلث از اولاد امام حسن مجتبی (ع) پدر شهید فخ

شهادت علی بن حسن مثلث بن حسن المثنی بن حسن مجتبی (علیه السلام) پدر حسین شهید فخ در سال 146 ق (26 محرم )

علی ابن حسن مثلث از نوادگان حضرت علی (علیه السلام) و فرزند حسن بن حسن المثنی است. علی بن حسن بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب یکی از سرسخت‌ترین مبارزان دوران خلیفه عباسی بود. وی از عابدان و زاهدان عصر خود و به علیّ الخیر و علیّ العائب معروف بود. حسن مثلث پدر علیّ الخیر نیز در عبادت و بندگی به ویژه نماز و حضور قلب شهرت فراوان داشته به طوری که روز مرگ به هنگام سجده و در حال عبادت و بندگی دار فانی را وداع گفت.

منصور دوانقی علاوه بر سرکوب قیام های بنی الحسن (علیه السلام) آنان را دستگیر و در سیاه چال‌های مخوف زندانی می‌کرد. منصور در سال 140 قمری، وارد مدینه شد و نوادگان امام حسن مجتبی (علیه السلام) را دستگیر کرد و سه سال در مدینه زندانی کرد و در همین سال، تمامی آنان را در بندهای آهنین کرده و با وضعیت اسفناکی به سوی عراق فرستاد و در زندان کوفه زندانی کرد. این زندان بلای جان نوادگان امام حسن مجتبی (علیه السلام) شد به طوری که بسیاری از آنان بر اثر سوء تغذیه و آزارهای روحی و جسمی مأموران، یکی پس از دیگری مبتلا به بیماری شده و به شهادت رسیدند. اولین کسی که از آن جمع به شهادت رسید، حسن مثلث بود که هنگام شهادت، 45 سال داشت. 

حسین بن علی معروف به شهید فخ

"فخ" مکانی در بین راه مکه معظمه و مدینه منوره است که فاصله‌اش با مکه در حدود یک فرسنگ می‌باشد. در این مکان رویدادی عظیمی شبیه واقعه کربلا به وقوع پیوست که در واقع قیامی علیه «هادی» از خلفای عباسیان به شمار می رفت.

حسین بن علی بن حسن مثلث بن حسن مثنی بن امام حسن‌ مجتبی علیه‌السلام در عصر خلافت موسی بن مهدی، معروف به هادی عباسی در مدینه منوره قیام کرد و این شهر مقدس را از سیطره عباسیان بیرون آورد و به مدت دوازده روز در آن به ساماندهی حکومت و اجرای امور مردم پرداخت و با نزدیک شدن ایام حج، "درباس خزاعی" را جانشین خود در مدینه نمود و به همراه سایر علویان و پیروان خود عازم مکه معظمه گردید و بسیاری از شیعیان و بردگان مکه معظمه به خاطر رهایی از ظلم و جور عباسیان به استقبال وی شتافته و در زمره یارانش قرار گرفتند.

خبر قیام وی در مدینه و آزادسازی این شهر و هجوم علویان به سوی مکه معظمه به اطلاع هادی عباسی چهارمین خلیفه عباسیان رسید و با توجه به نزدیک شدن ایام حج و احتمال پیوستن حاجیان و سایر مخالفان بنی‌عباس به علویان در حین مراسم حج، هادی را شگفت زده و سراسیمه کرد و بدین جهت در اسرع وقت لشکری بزرگ به فرماندهی محمد بن سلیمان عباسی به سوی مکه گسیل داشت.

دو سپاه در روز ترویه هشتم ذی الحجه سال ۱۶۹ قمری در یک فرسنگی مکه معظمه در مکانی به نام "فخ" در برابر یکدیگر قرار گرفتند و پس از رد و بدل کردن پیام‌ها و عدم دستیابی به نتیجه مطلوب، متوسل به حرکت نظامی و رزمی شد و با شدت تمام به نبرد پرداختند.

یاران حسین بن علی، تنها هفتصد نفر ولی سپاهیان عباسی چندین برابر آنان بودند و بدین جهت، پس از مبارزه‌ای سخت و توان‌فرسا، انقلابیون مدینه با شکست و اضمحلال مواجه شدند و بسیاری از آنان از جمله خود حسین بن علی و برخی از سادات حسنی مانند سلیمان بن عبدالله محض و عبدالله بن اسحاق بن ابراهیم بن حسن مثنی، در این نبرد نابرابر کشته شد و تعدادی نیز زخمی و به همراه سایر بازماندگانشان اسیر گردیدند.

شباهت دیگر این فاجعه با فاجعه کربلا آن بود که در اینجا نیز سر همه شهدا را بریدند و به مدینه آوردند و در مجلسى که گروهى از فرزندان امام على علیه السلام و از جمله حضرت امام کاظم علیه السلام حضور داشتند، سرها را به تماشا گذاردند.

هیچ کس هیچ نگفت جز امام کاظم علیه السلام چون سر حسین بن على رهبر قیام فخ را دیدند فرمودند: انا لله و انا الیه راجعون، مضى والله مسلما صالحا صواما قواما آمرا بالمعروف و ناهیا عن المنکر ما کان فى اهل بیته مثله؛ از خداوندیم و به سوى او بازمى ‌گردیم، سوگند به خدا که به شهادت رسید در حالی که مسلمان و درستکار بود و بسیار روزه مى ‌گرفت و بسیار شب زنده ‌دار بود و امر به معروف و نهى از منکر مى ‌کرد، در خاندان وى، چون او وجود نداشت.^[۱]

سپاهیان عباسی سرهای شهدا را با اسیران و بازماندگان شهدا به نزد هادی عباسی در بغداد فرستادند و او دستور داد تا تمامی اسیران را گردن زدند. از آن سو، پس از شکست علویان، عمر بن عبدالعزیز بن عبیدالله بن عبدالله بن عمر بن خطاب، عامل هادی عباسی پس از فرار از مدینه، دوباره به این شهر برگشت و انتقام سختی از علویان و مبارزان گرفت و خانه‌های بسیاری از آنان را به آتش کشید و اموالشان را غارت کرد.

واقعه فخ در نظر اهل بیت (ع)

شایان ذکر است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و امام جعفر صادق علیه‌السلام رویداد مهم فخ را پیشگویی کرده و پیشاپیش در سرزمین فخ، برای حسین بن علی و سایر شهیدان این واقعه دل نگرانی نمودند.

این واقعه در عصر امامت امام موسی‌کاظم علیه‌السلام به وقوع پیوست و آن حضرت گرچه به صورت آشکار در آن حضور نیافت و رهبری آن را برعهده نگرفت، ولیکن آن را تأیید و از باطن آنان را رهبری و راهنمایی می‌نمود.

پانویس

مقاتل الطالبیین چاپ مصر ص ۴۵۳.

شجره نامه اولاد امام حسن مجتبی (ع) سادات حسنی

شجره نامه سادات طباطبایی فرزندان امام حسن مجتبی (ع) -

این شجره نامه از روی کتاب « رساله انساب » نوشته آیت الله العظمی بروجردی (ره) تهیه شده است.

مطالب مرتبط : امام حسن مجتبی (ع) ، سادات حسنی ، امامزاده ها

مختصری از زندگینامه حضرت سکینه (س)

مختصری از زندگینامه حضرت سکینه (س)

پنجم ربیع الاول، یادآور وفات حضرت سکینه علیهاالسلام یکی از بانوان با فضیلت و از ستارگان درخشان آسمان علم و ادب و عفت است. او پرورش یافته پدری، چون امام حسین علیه السلام و مادری فداکار، چون رباب، و تحت حمایت و تربیت عمه ای، چون زینب کبری علیهاالسلام و برادر بزرگواری همانند امام سجاد علیه السلام بود و توانست از برترین زنان عصر خویش گردد.

حضرت سکینه در طول زندگی خویش، حوادث و تحولات گوناگون سیاسی و اجتماعی، از جمله واقعه عظیم عاشورا را به چشم دید و به عنوان یکی از بازماندگان خاندان امامت، پیام رسان اهداف و احکام والای اسلام به شمار می‌آمد. وی با برگزاری محافل و مجالس علمی و ادبی و نیز تبیین معارف بلند دینی در قالب اشعار نغز و فصیح و کم نظیر خویش، خدمت بسیار ارزشمندی به عالم اسلام نمود و الگوی بسیار خوبی برای همه بانوان جهان گردید.

ولادت حضرت سکینه

در تاریخ درباره سال ولادت حضرت سکینه علیهاالسلام خبر دقیقی نیامده است، ولی با توجه به سال وفات آن حضرت (سال ۱۱۷ ق) که همه تاریخ نگاران بر آن اتفاق نظر دارند، وی در سال ۴۷ ق. چشم به جهان گشوده است.

پدر بزرگوارش امام حسین علیه السلام از خاندان امامت و مادرش رباب دختر امرء القیس بن عدی (شاعر معروف و بزرگ عرب) بود که از زنان فاضل و شاعر زمان خویش به شمار می‌آمد. وی در جریان کربلا حضور داشت و یک سال بعد از آن حادثه، در مدینه از شدت حزن جان باخت.

علاقه و محبت امام حسین علیه السلام به سکینه

زندگانی حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) - شهرری

السلام علیک یا حضرت عبدالعظیم حسنی (ع)

زندگانی حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) - شهرری

عبدالعظیم بن عبدالله بن علی بن حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابی طالب(۱۷۳-۲۵۲ ق)، مشهور به عبدالعظیم حسنی از عالمان و مشاهیر سادات حسنی و از راویان حدیث است. نسب عبدالعظیم حسنی با چهار واسطه به امام حسن مجتبی(ع) می رسد. او را مردی با تقوا، معروف به امانت داری، صداقت در گفتار، عالم به امور دین، قائل به اصول دین شیعه و محدث دانسته اند. شیخ صدوق، مجموعه روایات وی را با عنوان جامع اخبار عبدالعظیم گردآوری کرده است.
عبدالعظیم حسنی، از اصحاب امام رضا(ع)و امام جواد(ع) و امام هادی علیهم السلام شمرده می شود و ایمان خویش را بر امام هادی(ع) عرضه داشت و در زمان آن حضرت، وفات یافته است.
دوران زندگی عبدالعظیم مصادف با شرایط خفقان و سرکوب شیعیان توسط بنی عباس بود. عبدالعظیم نیز همچون پدرانش سال‌ها تحت تعقیب بود. به همین دلیل، گرچه وی زمانی که در مدینه، بغداد و سامرا می زیست دارای روش تقیه و پنهان داشتن عقیده و مرام بود، بااین حال مورد غضب متوکل و معتز قرار داشت.

امام هادی(ع) در سفری که عبدالعظیم به سامرا داشته، او را تصدیق می کند. امام هادی(ع) وی را این گونه خطاب می کند: یا اباالقاسم! تو به حق ولی ما هستی... تو همان دینی را که پسندیده خداست، از ما گرفته ای... خداوند تو را با گفتار ثابت در دنیا و آخرت تثبیت کند.
بنابر گزارش‌های تاریخی، عبدالعظیم در زمان معتز خلیفه عباسی، به جهت اذیت و آزار و خوف از قتل، به امر امام هادی(ع) از سامرا به ری - که از پایگاه های مهم عباسیان بود - هجرت کرد. برخی هم نقل کرده اند به قصد زیارت قبر علی بن موسی الرضا(ع) به قصد خراسان هجرت کرد و در ری برای زیارت حمزة بن موسی بن جعفر(ع) توقف کرد و در آن جا مخفی شد.
گفته شده رحلت عبدالعظیم حسنی در ۱۵ شوال سال ۲۵۲ ه.ق و در زمان امام هادی(ع) بوده است.

منبع: تبیان

حضرت آیت الله بهجت (ره) : اهل تهران اگر هفته ای یک بار به زیارت حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) نروند، جفا کرده اند.

پایگاه : آستان مقدس حضرت عبدالعظیم حسنی (ع)-  شهرری تهران

امامزاده محمد افطسی - جد مقام معظم رهبری در تفرش

مقام معظم رهبری سیدی از نسل امام سجاد (ع)

امامزاده محمد (افطسی) - جد مقام معظم رهبری

 این امامزاده، جد مقام معظم رهبری و محل دفن محمد بن حسن افطس بن علی اصغر بن امام زین العابدین (ع) می باشد.

 متن شعر موجود در ایوان سردر، حاکی از آن است که این ایوان در سال 1050 ه.ق توسط خواجه مومن و در زمان در دوران صفویه (قرن دهم هجری ـ شاه عباس دوم)  ساخته شده است و جزء آثار ملی به ثبت رسیده است.

 این بنای تاریخی در مرکز شهر تفرش واقع شده و دارای گنبدی دوپوش بوده که نمای پوسته بیرونی از کاشیهای نره رنگی و خطوط نوشته ای تشکیل یافته و زیر  سقف گنبدخانه دارای مقرنس کاری و تزئینات نقاشی می باشد سقف ایوان ورودی به زیر گنبدخانه نیز دارای مقرنس کاری بوده که تزئینات کاشی با رنگهای مختلف  آنرا تزئین داده است .

 این آرامگاه، چهار ایوان دارد که جز ایوان شمالی بقیه دارای جدار سفیدکاری با سقفی رومـی پوش اند.

 در طرف ضلع شمال و جنوب آن ورودی به ایوان است و در سمت شرق و غرب ایوان  بدون ورودی احداث شده , اصل بنا مربوط به دوره ایلخانی می باشد و تزئینات و نقوش روی سقف در دوره صفوی انجام گرفته است.

 امامزاده محمد از دیگر آثار به ثبت رسیده ملی درعصر صفویه قرن دهم و زمان شاه عباسی دوم می باشد.

شجره نامه رهبر معظم انقلاب :

 

برای دیدن تصویر بزرگتر این شجره نامه اینجا کلیک کنید

دریافت

فایل صوتی قسمتی  از سخنرانی مقام معظم رهبری در شهر آبا و اجدادی اش تفرش

و معرفی اصالت خود و سادات حسینی - سال 1379

وبلاگ تفرش عصر مدرن

آیا در ایران امامزاده جعلی داریم؟!

 

جعلی بودن امامزادگان یکی از شبهاتی است که طی سالیان اخیر حرف و حدیث‌های زیادی را به خود اختصاص داده است؛ در این گزارش به شبهه جعلی بودن امامزادگان پاسخ داده شده است.

آنا نوشت: عشق به اهل بیت(ع) آن‌چنان در وجود عاشقانش رخنه کرده است که با فرا رسیدن ایام خاصی همچون محرم و صفر، با تمام وجود در راه عزاداری سید و سالار شهیدان؛ امام حسین(ع) سر از پا نمی‌شناسند. ارادتمندان اهل بیت(ع) و امام‌زادگان در طول سالیان دراز با زیارت قبور مطهر این بزرگان از حض و بهره معنوی بسیاری برخوردار شده‌اند.

سادات علوی در چهار گروه وارد ایران شدند

فلسفه زیارت امامزادگان و نقش آن در جامعه دینی

پژوهش پیش رو با هدف ایجاد بستر ذهنی مناسب نسبت به جایگاه ولایت و هرگونه پیوند و ارتباط با اهل بیت، در سطح کلان جامعه و اعطای دید روشنی نسبت به فلسفه زیارت امامزادگان و تأثیرات سازنده آن، به آحاد جامعه، درصدد پاسخگویی به این پرسش اساسی برآمده است که فلسفه زیارت امامزادگان چیست و چه نقشی در جامعه دینی خواهد داشت؟ محقق با مفروض گرفتن جایگاه والای زیارت امامزادگان در نگاه قرآن، احادیث و اهل بیت علیهم السلام، تلاش نموده است تا فلسفه زیارت امامزادگان و تأثیرات سازنده آن را در دو بعد فردی و اجتماعی و نیز در عرصه های مختلف اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مورد بررسی قرار دهد.

منبع : پایگاه جامع امامزادگان و بقاع متبرکه ایران اسلامی , ناصح ستوده، منیره

مقدمه

همواره در طول تاریخ اسلام و حیات جامعه اسلامی، نه تنها مفهوم امامت و تشخیص امام، بلکه هر گونه پیوند و ارتباط با اهل بیت و ائمه معصومین، چه به لحاظ سببی و چه نسبی، از اهمیت و جایگاه خاصی برخوردار بوده است، حتی صحابه، یاران و دوستداران و محبین ایشان نیز، شأن و مقامی والا داشته اند. با دقت بر اینکه نهادی با نام «اوقاف و امور خیریه » متولی امور بقاع متبرکه و امامزادگان گشته است، هرساله سرمایه مالی و انسانی زیادی را صرف نگهداری، رسیدگی و توسعه این اماکن می نماید، ضروری به نظر می رسد که به لحاظ فرهنگی نیز بستر ذهنی مناسبی در سطح کلان جامعه ایجاد شود و دید روشنی نسبت به فلسفه زیارت امامزادگان و تاثیرات سازنده ای که این امر می تواند در جامعه اسلامی به همراه داشته باشد، به آحاد جامعه اعطاء گردد. برای این منظور پژوهش پیش رو به موضوع یاد شده اختصاص یافته در صدد برآمده تا به این پرسش پاسخ گوید که فلسفه زیارت امامزادگان چیست و زیارت امامزادگان چه نقشی در جامعه دینی دارد؟ در پاسخ فرضی به پرسش خود می توان گفت، در نگاه قرآن، احادیث و نیز بزرگان دین، زیارت امامزادگان از جایگاه و اهمیت خاصی برخوردار بوده و لذا بر این امر تاکید فراوان صورت گرفته است. با توجه به این تاکیدات انتظار می رود زیارت امامزادگان در هر دو بعد فردی و اجتماعی و نیز در عرصه های مختلف اجتماعی، سیاسی و اقتصادی تاثیرات پراهمیتی را به دنبال داشته باشد.

زیارت

زیارت در لغت، آهنگ کردن و از نظر شرعی حاضر شدن در محضر پیامبر، امام یا مؤمنی است. بنابراین زیارت پیامبر و امام معصوم یا شهیدان در زمان زنده بودن یا پس از رحلت آنان تفاوتی ندارد (کمونه حسینی، 1371: 15)؛ زیرا آنها در حقیقت همان گونه که در آیه کریمه قرآن آمده است: «زنده اند و در پیشگاه پروردگارشان روزی می خورند». (آل عمران/ 168) زائر اسم فاعل زیارت؛ به معنای زیارت کننده، و مزور اسم مفعول و به معنای زیارت شونده است. زیارت در فرهنگ مذهبی در معنای نوعی دیدار خاص(توام با اکرام) از قبور بزرگان و بزرگ زادگان دینی آمده است.

فلسفه زیارت امامزادگان

یاد و زیارت پاکان و معصومان، آدمی را در مسیر پاکی و عصمت قرار می دهد و انسان را بیش از پیش به خدا نزدیک می کند. چنان که در قرآن می خوانیم:«فی بیوت اذن الله ان ترفع و یذکر فیها اسمه...» (نور/ 36). هم چنین متعلقان اولیای الهی مقدس و منشأ اثر دانسته می شوند. چنان که پیراهن حضرت یوسف(ع) پدر را بینا کرد.(یوسف/ 96) از این رو زیارت اولیا و تبرک جستن به آنها دارای اثر خواهد بود. هم چنین بر اساس آیه شریفه «هل جزاء الاحسان الا احسان..»(الرحمن/ 60) خواندن نماز و قرآن و هدیه ثواب آن به آن امام، به حتم دعای آن امام را در حق ما به دنبال خواهد داشت.

مسلماً زیارت پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین(ع) آثار و اجر فراوان دارد و عرض ارادت به آنان و به زیارت آنان رفتن نوعی ارتباط معنوی بین زائر و ائمه(ع) است. بنا به آن چه از روایات استفاده می شود ائمه معصومین(ع) حاضر و ناظر بر اعمال ما هستند و به خصوص عنایت خاصی نسبت به کسانی که به زیارت قبورشان می روند، دارند. از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است که: «من زارنی بعد وفاتی کان کمن زارنی فی حیاتی وکنت له شهیداً و شافعاً یوم القیامه؛ هر کس مرا بعد از وفاتم زیارت کند مثل کسی است که در زمان حیات من مرا زیارت کرده است و من شاهد برای او شفاعت کننده او در روز قیامت خواهم بود»(مجلسی، 1992: 97/ 143). امام صادق(ع) می فرماید: «زیارت قبر امام حسین(ع) از بهترین اعمال است» و در حدیث دیگری می فرماید: «من اراد الله به الخیر قذف فی قلبه حب الحسین و حب زیارته و من اراد الله به السوء قذف فی قلبه بغض الحسین و بغض زیارته؛ هرگاه خداوند اراده خیری به بنده خود کند در قلب او محبت امام حسین(ع) و زیارت او را قرار می دهد»(عاملی، 1409).

نقش امامزادگان در جامعه

1.تاثیرات فردی

استان های ایران چند امامزاده دارند ؟ / نقشه

احمد شرفخانی، معاون فرهنگی و اجتماعی سازمان اوقاف و امور خیریه، شهریورماه سال ۱۳۹۶  :

«بخش عمده‌ای از امامزادگان کاملا شجره‌نامه دارند. اگر برخی از آن‌ها هم شجره‌نامه نداشته باشند یک کتاب تاریخی معتبر، حضور امامزادگان را تأیید می‌کند و یا شهرت محلی و قدیمی که سینه به سینه به ما رسیده است ثابت می‌کند که در این مکان امامزاده بوده است. همچنین قدمت آثار تاریخی و باستانی که در برخی امامزادگان وجود دارد نشان‌دهنده آن است که این‌ها واقعا نوادگان ائمه بوده‌اند.»

نقشه نشان

برای پیدا کردن شهر و نقطه یا مکان مورد نظر خود  از نقشه نشان استفاده کنید

مطالب مرتبط : امامزاده ها

حرم مطهر امامزاده سیدمحمد گلابی (ع) در شوشتر+تصاویر

سید «محمدگلابی»، از فرزندان «موسی ‌بن جعفر (علیه السلام)» بوده است. او فردی عابد، زاهد، پرهیزگار بود .

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا: سید «محمدگلابی»، از فرزندان «موسی ‌بن جعفر (علیه السلام)» بوده است. او فردی عابد، زاهد، پرهیزگار بود.

سید «محمد» مشهور به گلابی بعد از شهادت امام هفتم (علیه السلام) از ظلم «هارون الرشید» که اولاد و نزدیکان حضرت را می‌کشت و یا زندانی و تبعید می‌کرد، با عده‌ای از علویان به کوه‌ها و بیابان‌ها پناه برده و مخفیانه زندگی می‌کرد.

 

این شخص جلیل به شوشتر آمد و در منزل پیرزنی مؤمنه مشهور به «پیر دالو»، که قبر او نیز در جوار مقام سید «محمد» است، وارد می‌شود.

وقتی آثار وجاهت، سیادت و عبادت در چهره نورانی او دیده شد، وی مورد احترام آن پیرزن و دیگر اهالی آن منطقه قرار گرفت.

 

هنگامی که سید از دنیا می‌رود او را در محلی که عبادت می‌کرده به خاک می‌سپارند و قبر او ملجا و پناه دردمندان و زیارتگاه عام و خاص می‌شود.

در همان مکان مقدس مرقد منور علامه محقق آیت‌الله حاج شیخ «محمد تقی شوشتری»، صاحب کتاب «قاموس الرجال»، قرار دارد.