شوق زیارت - امامزاده های ایران و‌ جهان

بقعه بابا گُرگِر( امامزاده سید جلال الدین)

این بقعه در کنار روستایی به نام بابا گرگر و در شهرستان قروه (شهر سریش آباد) واقع شده است. این بقعه به امامزاده سید جلال الدین بن موسی الرضا (ع) و باوَه گرگر (به زبان محلی ) نیز مشهور است.

بنای مقبره روی صخره سنگی حاصل از آب ها و گازهای معدنی ساخته شده است. ورودی بنا به صورت دیوارچینی از خشت و قلوه است و پوشش چوبی دارد و اتاق مقبره دارای گنبدی شـَلجَمی (اگر دو قوس از دایره بر سطحی محیط شود که هر دو از نصف دایره طولشان بیشتر باشد و قوس آن دو در دو جانب باشد آن شکل را شلجمی گویند ) است. در ساخت گنبد از سنگ های لاشه ی محلی روی پایه های خشتی و سنگی استفاده شده است.  این بقعه دارای تزیینات خاصی نیست.

در این محل چشمه های آهک ساز فراوان، برجستگی هایی را به وجود آورده اند که مشهورترین آنها اژدها نام دارد. این پدیده حدود 300 متر طول ،5 متر ارتفاع و پهنایی بین 4 تا 7 متر دارد. مردم منطقه به این بقعه ی شریفه اعتقاد وافری دارند . در مورد این سنگ که به شکل اژدهاست، نقل قول های مختلف شده است.

تاریخ دقیق ساخت بقعه مشخص نیست، ولی به نظر می رسد که پیش از دوره قاجار توسط معماران محلی ساخته شده باشد.

توضیح:

من خودم این امامزاده را دو بار زیارت کرده ام. و اهالی روستای همجوار (باباگرگر) به آن عقیده دارند و در موردش مطالبی می گویند که چون مستند نیست از نوشتن آن صرف نظر می شود. امامزاده ساخمان قدیمی دارد که بربالای یک صخره کوچک سنگی بنا شده، که در زیر آن از درز سنگها و زمین اطراف گازهای گوگرد بیرون می آید. 

یک چشمه زرد رنگ زیبا نیز به رنگ لیمو و پرتقال در کنار آن قرار دارد که مثل یک چاه از درون می جوشد و آبش بر سطح زمین جاری می شود و بسیار دیدنی است. خادم مجازی

 چشمه آب معدنی و امامزاده باباگرگر

روستای باباگرگر در 18 کیلومتری شمال شهر قروه قرار گرفته است در کنار این روستا آرامگاه یکی از امامزادگان به نام سید جلال مشهور به باباگرگر وجود دارد که در تمام منطقه کردستان مشهور است و حتی از سایر استانها جهت زیارت آن به این استان می‌آیند. این امامزاده مورد توجه تمامی اهالی از تشیع و تسنن می‌باشد. در کنار این امامزاده چندین چشمه آب گرم معدنی با خواص درمانی وجود دارد که بزرگترین آن به دکتر مشهور است و دارای خواص درمانی بی شماری است. یکی از عارضه‌های طبیعی جالب در کنار این مجموعه گدازه آتشفشانی مشهور به «سنگ اژدها» بوده و ظاهر آن شبیه حیوانات عظیم‌الجثه ماقبل تاریخ است.

منبع :سایت تامین اجتماعی کردستان

از پایگاه جامع امامزادگان:

از گذشته تا یک دهه قبل، این امامزاده به فرزند و یا نوادۀ امام موسی کاظم(علیه السلام) شهرت داشته و با عناوینی همچون؛ سید جلال الدین بن موسی (علیه السلام)، سید جلال الدین بن موسی الرضا(علیه السلام) خوانده می شده است. زیارت نامه ای که به خط علی اکبر بن کربلائی کوچک خان شعری سرچقایی به تاریخ 12 ربیع الاول سال 1320 آن را نوشته است، گویای این ادعا می باشد. در سالیان اخیر در برخی از نقلها به عنوان سید جلال الدین بن علی بن موسی الرضا(علیه السلام) معرفی شده که فاقد سندیت و خلاف شهرت محلی است. اگر چه این شهرت نیز بر اساس نسخه های موجود خلاف واقع است، اما به هر حال تاکنون کسی سید جلال الدین را فرزند امام رضا(علیه السلام) ذکر ننموده است. نظریۀ دیگر، قول سید اسحاق حیدری است که در بقعه و سنگ قبر امامزاده به آن اشاره نموده و سیدجلال الدین را از نوادگان امام محمدباقر(علیه السلام) قلمداد نموده که در بخش های آینده صحت این ادعاها مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
الف: سید جلال الدین فرزند امام موسی کاظم(علیه السلام).
در نسخه ای که عبدالحمید جعفری از بیجار برای همایش امامزاده سید جلال الدین ارسال داشته چنین آمده است:
«کرامتی که از خودِ حضرت سید جلال الدین به ظهور رسیده است. خانۀ او در باباگرگر بوده و در آن زمان هر ولایتی یک سلطان داشته و چندان مذهب درستی نداشتند. اهالی شکایت این پادشاهان را به خدمت این آقا رسانیده اند. سید جلال الدین به هر شهری که می رفت مردم را راهنمایی و ارشاد می کرد تا به رشت می رسد از آنجا حکومت رشت چند چند روزی با او جنگ می کنند و خود این حضرت چند زخمی برمی دارد و وصیت می کند که چون من نکشته شدم، نعش مرا در تابوت بگذارید و در دریای انزلی بیاندازید. روز بعد، سید کشته می شوند و بنا به وصیت آن جناب عمل می نمایند و نعش او را در آن دریا می اندازند، آن نعش از آنجا به دجلۀ باباگرگر که دریاچه ای است و آبش می جوشد، بیرون می آید. و مردم آن قریه چون آن تابوت را بیرون می آورند و...»
این داستان که برگرفته از جنگ نامۀ سیدجلال الدین اشرف مدفون در آستانه اشرفیه است، چندان اعتبار ندارد، زیر سید جلال الدین مدفون در آستانه اشرفیه در کنار سفیدرود زخمی می شود و سپس نعش او را در سفیدرود می اندازند و آب آن را به ساحل کوچکان می آورد و اهالی جسد او را در نزدیکی آب  سفیدرود دفن می کنند و بعدها چنین شهرت می یابد که سید جلال الدین  اشرف فرزند امام موسی کاظم(علیه السلام) است.