بقعه بابا گُرگِر( امامزاده سید جلال الدین)
این بقعه در کنار روستایی به نام بابا گرگر و در شهرستان قروه (شهر سریش آباد) واقع شده است. این بقعه به امامزاده سید جلال الدین بن موسی الرضا (ع) و باوَه گرگر (به زبان محلی ) نیز مشهور است.
بنای مقبره روی صخره سنگی حاصل از آب ها و گازهای معدنی ساخته شده است. ورودی بنا به صورت دیوارچینی از خشت و قلوه است و پوشش چوبی دارد و اتاق مقبره دارای گنبدی شـَلجَمی (اگر دو قوس از دایره بر سطحی محیط شود که هر دو از نصف دایره طولشان بیشتر باشد و قوس آن دو در دو جانب باشد آن شکل را شلجمی گویند ) است. در ساخت گنبد از سنگ های لاشه ی محلی روی پایه های خشتی و سنگی استفاده شده است. این بقعه دارای تزیینات خاصی نیست.
در این محل چشمه های آهک ساز فراوان، برجستگی هایی را به وجود آورده اند که مشهورترین آنها اژدها نام دارد. این پدیده حدود 300 متر طول ،5 متر ارتفاع و پهنایی بین 4 تا 7 متر دارد. مردم منطقه به این بقعه ی شریفه اعتقاد وافری دارند . در مورد این سنگ که به شکل اژدهاست، نقل قول های مختلف شده است.
تاریخ دقیق ساخت بقعه مشخص نیست، ولی به نظر می رسد که پیش از دوره قاجار توسط معماران محلی ساخته شده باشد.
توضیح:
من خودم این امامزاده را دو بار زیارت کرده ام. و اهالی روستای همجوار (باباگرگر) به آن عقیده دارند و در موردش مطالبی می گویند که چون مستند نیست از نوشتن آن صرف نظر می شود. امامزاده ساخمان قدیمی دارد که بربالای یک صخره کوچک سنگی بنا شده، که در زیر آن از درز سنگها و زمین اطراف گازهای گوگرد بیرون می آید.
یک چشمه زرد رنگ زیبا نیز به رنگ لیمو و پرتقال در کنار آن قرار دارد که مثل یک چاه از درون می جوشد و آبش بر سطح زمین جاری می شود و بسیار دیدنی است. خادم مجازی
چشمه آب معدنی و امامزاده باباگرگر
.jpg)
