آستان مقدس امامزادگان پنج تن (علیهم السلام) ـ لویزان تهران

در این مکان مقدس مضجع شریف پنج تن از امام زادگان لازم التعظیم است که عبارتند از:

1ـ سید حسین (علیه السلام) به نقل از سید ابوالحسن عمروی که از اعلام قرن پنجم هجری بوده، نخستین شخص مدفون در این بقعه‌ی متبرکه، سیدحسین بن ابراهیم بن محمد الیمانی بن عبیدالله بن الإمام موسی الکاظم (علیه السلام) با کنیه‌ی ابوعبدالله می باشد که سیدی بسیار جلیل القدر، عظیم الشأن و بزرگوار بوده است. ایشان در جریان قیام حسن بن علی الاطروش شرکت داشته و در حدود سال 300 هجری قمری در شهر ری به شهادت رسیده اند .

2ـ سید سالم (علیه السلام) پس از سید حسین، سیدسالم بن ابی طاهر ابراهیم بن ابی جعفر محمد بن ابراهیم بن محمد الیمانی بن عبید الله بن الإمام موسی الکاظم (علیه السلام) که نوه برادری سید حسین شهید است، در این بقعه مدفون می شوند.

3ـ سید ابوطالب (علیه السلام)، سید ابوطالب محمد بن عبدالله بن ابی جعفرمحمد بن ابراهیم بن محمد الیمانی بن عبیدالله بن الإمام موسی الکاظم (علیه السلام) که ایشان نیز نوه برادری سید حسین شهید می باشند، در این مکان مدفون هستند. این سه تن از سادات موسوی و از اعلام قرن سوم و چهارم هجری به شمار می روند و از بزرگان سادات موسوی شهر ری بودند. آنان به زهد و تقوی آراسته و منشأ آثار و برکات بسیاری برای اهالی این دیار بوده اند.

4 ـ سید رحیم (علیه السلام) چهارمین شخصیت که در این بقعه متبرکه مدفون است سید ابومحمد عبدالرحیم است که نسب شریفش با 12 واسطه به امام صادق(علیه السلام) منتهی می شود. ایشان سیدی بسیار جلیل القدر و عظیم الشأن بوده اند. او از بیت نقابت وشهادت به شمار می رفت. جدش ابوعبدالله محمد در زمان خلیفه معتضد عباسی یا معتصم عباسی در شهر ری به شهادت رسید.

5ـ سید صائم (علیه السلام)آخرین شخصیتی که در این مزار متبرک مدفون است نواده بزرگوار امام حسن (علیه السلام) است که نسب شریفش با 22 واسطه به آن حضرت منتهی می شود. او سیدی جلیل القدر و بسیار عظیم الشأن و نواده برادری حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه السلام) است. خاندان او از ابهر زنجان به شهر ری مهاجرت نموده و جدش سید تاج الدین بن حسین نخستین شخص از این خاندان است که در منطقه حرادی ری که ظاهراً همین مکان فعلی (لویزان) است، سکونت اختیار نموده و سپس به سمنان رفت. فرزندان و نوادگان او در حرادی ماندند و منشأ آثار و برکاتی برای اهالی آن دیار شدند. سید محمد به آن جهت به صائم معروف شد که غالب اوقات در روزه بود و به محمد صائم ملقب گشت. وفات وی در نیمه دوم قرن هشتم هجری اتفاق افتاده است.(تحفة الازهرا، شجرة الطیبه، المعقبون، ا لمجدی، عمدة الطالب، الراغب، المشجر الوافی، کشف الستار، مشاهد العلویین، مشاهد الطاهر)