سکینه دختر بزرگوار امام حسین(ع) که در علم، معرفت و ادب کم نظیر بود، نام اصلی او را آمنه، امینه، امیمه یا امامه هم نوشته اند، مادرش رباب و برادرش (علی اصغر) بود و در کربلا حضور داشت. حدوداً ده تا سیزده ساله بوده است؛ امام حسین در روز عاشورا به او لقب "ذخیرة النسوان" برگزیده زنان داده است، پس از بازگشت از سفر کوفه و شام، در خانه پدر خود، تحت کفایت امام سجاد(ع) قرار گرفت؛ ولی، محضر سه امام (امام حسین، امام سجاد و امام باقر(ع) را درک کرد؛ خانه اش مرکز تجمع شعرا و محلّ مناقشه و بحث و نقد ادبی بود و به شاعران صله عطا میکرد. سکینه هم چنان در مدینه می زیست تا آن که در پنجم ربیع الاول سال 117 هجری در زمان هشام بن عبدالملک پس از هفتاد سال، در مدینه در گذشت. قبر او در مدینه است.(2)
پی نوشت:
2. محدثی، فرهنگ عاشورا، ص 227.
البته برخی مقبره حضرت سکینه (سلام الله علیها ) را در دمشق سوریه قبرستان باب الصغیر میدانند. اما به نظر ما آنجا فقط مقام اوست و قبر او در مدینه واقع است.
